De neuroprotectieve effecten van cannabis

A person holding a tablet with animated human brain and a man smoking joint behind

Er is steeds meer bewijs voor de rol die cannabinoïden spelen bij de behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen, traumatisch hersenletsel en een herseninfarct. Cannabinoïden hebben naast antioxiderende en ontstekingsremmende eigenschappen ook neuroprotectieve kenmerken. Cannabinoïden kunnen mogelijk zelfs de groei van nieuwe zenuwcellen stimuleren.

De voornaamste medische toepassing van de neuroprotectieve eigenschappen van cannabis is de behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen. Die zijn het gevolg van de voortschrijdende verminderde werking van zenuwcellen. Na alzheimer is de op een na meest voorkomende neurodegeneratieve aandoening bij volwassenen de ziekte van Parkinson. Neurodegeneratieve aandoeningen komen bij kinderen minder voor maar bestaan wel degelijk, meestal in de vorm van encefalopathie.

Bij veel neurodegeneratieve aandoeningen zijn ontstekingen en immuunreacties in het algemeen de voornaamste oorzaken van schade aan en de verminderde werking van zenuwcellen. Dit is ook de reden waarom veel neurodegeneratieve aandoeningen alleen voorkomen bij volwassenen.

Cat -scan van een brein dat is beschadigd

Er is op dit moment geen behandeling om neurodegeneratieve ziekten te genezen. Hoogstens kunnen met medicijnen de symptomen worden verminderd en de voortgang van de aandoening worden vertraagd. Maar hierbij kunnen de neuroprotectieve effecten van cannabis mogelijk een neurologische rol spelen.

Het endocannabinoïdesysteem en neurodegeneratieve aandoeningen

Uit onderzoek naar het endocannabinoïdesysteem komt steeds meer informatie naar voren over de rol daarvan bij neuroprotectie en neurodegeneratieve aandoeningen. Het endocannabinoïdesysteem is een zeer complex fysiologisch waarschuwingssysteem dat voornamelijk is geconcentreerd in de hersenen. En wat dit menselijk mechanisme zo interessant maakt, is dat het waarschuwingssysteem omgekeerd werkt.

Endogene cannabinoïden worden niet op dezelfde manier als neurotransmitters opgeslagen in presynaptische zenuwcellen. In plaats daarvan worden ze aangemaakt wanneer intracellulaire synthese wordt getriggerd, primair door calciumionen. Dit is een hypothese voor de vraag waarom het endocannabinoïdesysteem zich gedraagt als een ‘herstelsysteem’ of ‘helend’ mechanisme van het lichaam.

Een goed voorbeeld hiervan zijn de endocannabinoïdewaarden in het lichaam na hersenletsel. Een onderzoek uit 2006 liet extreem verhoogde endocannabinoïdewaarden zien na door kaïnezuur veroorzaakte aanvallen, glutamaattoxiciteit, door shock veroorzaakte stress en trauma. De reactie van het endocannabinoïdesysteem op deze gebeurtenissen duidt erop dat endocannabinoïdesignalering een van de belangrijkste compensatiemechanismen voor hersenletsel is.

Deze bevindingen geven een duidelijke link aan tussen het endocannabinoïdesysteem en het herstel van neurodegeneratie, en suggereren daarmee de mogelijke medische toepassing van cannabis.

Antioxiderende en ontstekingsremmende eigenschappen van cannabis

De afgelopen jaren zijn de antioxiderende en ontstekingsremmende eigenschappen van verschillende cannabinoïden voldoende bewezen en zijn we hun rol bij de regulering van neurotransmissie ook beter gaan begrijpen.

Daarom wordt hun potentieel als neuroprotectief middel nu serieus bekeken. Er is aangetoond dat cannabinoïden bij acute zenuwschade, waaronder een herseninfarct of traumatisch hersenletsel, de dood van zenuwcellen voorkomen en daarnaast de symptomen van multiple sclerose, de ziekte van Huntington en andere chronische neurodegeneratieve ziekten verlichten.

Een van de gesuggereerde werkingsmechanismen van cannabis die de symptomen van neurodegeneratieve aandoeningen kunnen verlichten, zijn de antioxiderende effecten. Al in 1998 hebben onderzoekers de antioxiderende effecten van CBD aangetoond. Daarbij merkten ze op dat CBD een krachtigere antioxidant is dan ascorbaat of tocoferol, maar de toxiciteit van die stoffen mist.

Dit is een belangrijk punt aangezien de hersenen zeer gevoelig zijn voor oxidatieve stress. Dit is een feite een disbalans in redoxtoestanden die tot een overmatig aantal reactieve zuurstofverbindingen leidt. De hypothese is dat oxidatieve stress een belangrijke factor is bij de ontwikkeling van Alzheimer. Hetzelfde is gesuggereerd voor de ziekte van Parkinson.

De ontstekingsremmende eigenschappen van cannabis kunnen worden beschouwd als een neuroprotectieve kwaliteit van de plant. Er wordt gedacht dat de activiteit van CB2-receptors die invloed is op microgliale cellen ontstekingen van zenuwcellen tegengaat. In de huidige context van de behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen worden soms ontstekingsremmende medicijnen gebruikt, met name bij de behandeling van alzheimer. Tot nog toe zijn de resultaten uit onderzoeken die zijn gedaan naar de efficiëntie hiervan echter zeer wisselend.

Remming van schadelijke stoffen

In een in 2002 gepubliceerd onderzoek (Mechoulam e.a.) is aangetoond dat na traumatisch hersenletsel meer anandamide en 2-AG in de hersenen wordt aangemaakt. In het geval van traumatisch hersenletsel (TBI – traumatic brain injury) worden er bepaalde stoffen geproduceerd waarvan bekend is dat ze zenuwschade veroorzaken, namelijk tumornecrosefactor α en reactieve zuurstofverbindingen (ROS – reactive oxygen species). Uit het onderzoek bleek dat de productie van anandamide en 2-AG de productie van deze potentieel schadelijke stoffen blokkeerde.

In een ander onderzoek van Mechoulam werd gekeken naar de remmende werking van 2-AG en anandamide in vivo. Dit onderzoek werd uitgevoerd op muizen en ratten met TBI. Na het toedienen van de stoffen aan de muizen en ratten met hersenletsel werd de omvang van de schade beperkt. Naast een over het geheel genomen verbeterd klinisch herstel, merkten de onderzoekers op dat de omvang van het hersenoedeem (opeenhoping van vloeistof die een zwelling veroorzaakt), de omvang van het infarct (de omvang van de weefselnecrose) en de celdood in de hippocampus kleiner waren.

De reden dat dit relevant is voor medicinale cannabis is dat van CBD nu bekend is dat het het serumgehalte van anandamide verhoogd. CBD doet dit door FABP’s te blokkeren, die de levering van anandamide (AEA) aan FAAH verminderen en de uitwendige/inwendige concentratiegradiënt aangedreven door FAAH verstoren. Daarnaast toonden de onderzoekers aan dat niet-cannabinoïde bestanddelen van cannabis een zwakke remmende werking hebben op MAGL, een enzym dat verantwoordelijk is voor de afbraak van 2-AG.

Cannabinoïden bij herstel na een beroerte

Het is herhaaldelijk aangetoond dat THC, CBD en verscheidene andere cannabinoïden tijdens en na een herseninfarct neuroprotectief werken. Hoewel verschillende onderzoeken aantonen dat cannabisgebruik de kans op een beroerte kan verhogen, lijkt het erop dat dit verschijnsel beperkt is tot een kleine groep vatbare mensen. In 27% van deze gevallen kan reversibele cerebrale vasoconstrictie, die werd getriggerd door het gebruik van cannabinoïden, overtuigend als de oorzaak van het infarct worden gezien. Bij de meerderheid lijken cannabinoïdebehandelingen enorm potentieel te hebben om ontsteking en oxidatieve stress door een herseninfarct te verminderen.

Er is veel onderzoek gedaan naar CBD als neuroprotectieve stof bij een herseninfarct. Het is aangetoond dat de stof de cerebrale doorbloeding na een herseninfarct vergroot en daardoor helpt om de omvang van het infarct te verlichten. Een veertiendaagse herhaalde behandeling met CBD (10 mg/kg) leidde tot een tolerantie voor onderkoeling en een tolerantie voor neuroprotectieve effecten. Om deze reden wordt gedacht dat de stof in dit onderzoeksgebied betere therapeutische mogelijkheden heeft dan THC. Het is ook aangetoond dat CBD de ontsteking vermindert die wordt veroorzaakt door het vrijkomen van interleukine-1, stikstofmonoxide en tumornecrosefactor-α na een herseninfarct.

Net als bij traumatisch hersenletsel komt veel schade na een herseninfarct door oxidatieve stress, die wordt veroorzaakt door de opeenhoping van reactieve zuurstofverbindingen als gevolg van overmatige glutamatergische signalering. Zowel THC als CBD bleken doeltreffende antioxidanten zijn (zoals eerder aangetoond), die de glutamatergische signalering remmen en daardoor de mate van opeenhoping van reactieve zuurstofverbindingen na een herseninfarct verminderen. Ook hier werkt CBD echter doeltreffender als antioxidant en daarom heeft de stof een hoger therapeutisch potentieel dan THC voor degeneratieve aandoeningen.

Illustratie van glutamatergische signalering

De signaalfunctie van glutamaat en cannabinoïden

Glutamaat is de meest voorkomende neurotransmitter in het menselijk brein. Het is een stimulerende neurotransmitter die een rol speelt in neurale circuits die betrokken zijn bij synaptische plasticiteit. Glutamaat versterkt of verzwakt de signalering tussen zenuwen en is daarom zeer belangrijk voor het leervermogen en het geheugen. Je zou kunnen zeggen dat het de belangrijkste neurotransmitter in de hersenen is, die bepaalt hoe iemand informatie opslaat en een belangrijke rol speelt bij langetermijnpotentiëring.

Grote hoeveelheden glutamaat veroorzaken neurotoxiciteit, die met name door de NMDA-, AMPA- en kainaat-glutamaatreceptoren wordt overgebracht en leidt tot de vorming van stoffen die secundaire schade veroorzaken, zoals reactieve zuurstofverbindingen en tumornecrosefactor α. Het is ook bekend dat de activiteit van glutamaat door de aanwezigheid van antioxidanten wordt verminderd. Omdat CBD en THC bekende antioxidanten zijn, biedt dit een duidelijk uitgangspunt voor verder onderzoek naar cannabinoïden op dit specifieke gebied van de neurologie.

De wisselwerking tussen verschillende cannabinoïden en het glutamatergisch signaleringssysteem zijn nader onderzocht in een onderzoek uit 2000, getiteld Neuroprotective Antioxidants from Marijuana (Neuroprotectieve antioxidanten uit marihuana). In dit onderzoek heeft men in vitro, in celkweken met zenuwcellen die aan giftige hoeveelheden glutamaat werden blootgesteld, het neuroprotectieve vermogen van cannabidiol en verscheidene andere cannabinoïden bij ratten onderzocht. CBD vertoonde daarbij de beste antioxidante eigenschappen voor de preventie van glutamaattoxiciteit.

Een cannabinoïdereceptoronafhankelijk mechanisme

Uit Neuroprotective Antioxidants from Marijuana bleek ook dat zowel THC als CBD de neuroprotectie verhogen en de neurotoxiciteit van de NMDA-, AMPA- en kainaatreceptoren verminderen. Bovendien wordt de mate van neuroprotectie niet vergroot door de werking van een specifieke cannabinoïdereceptorantagonist, wat erop wijst dat het werkingsmechanisme onafhankelijk is van cannabinoïdereceptoren.

Naar aanleiding van eerdere onderzoeken was geconcludeerd dat CB2-receptoren een rol spelen bij al deze belangrijke celprocessen. Dit is het uitgangspunt voor het idee dat selectieve agonisten van dit type receptor een dubbele werking hebben; ze bieden cytoprotectie van gezonde zenuwcellen of leiden tot apoptose van tumorcellen. Maar CBD gedraagt zich meestal niet als een agonist, dus moet het neuroprotectieve potentieel ervan wel elders worden gerealiseerd.

Ook werd aangetoond dat CBD de giftigheid vermindert van waterstofperoxide (een soort reactieve zuurstofverbinding) in celkweken met zenuwcellen, wat de werkzaamheid als antioxidant nogmaals bewijst. Hoewel deze proeven in vitro werden gedaan, suggereren voorbereidende onderzoeken in vivo naar cerebrale ischemie bij ratten dat de stof over de gehele linie werkzaam is.

Perinatale hypoxische ischemie

Een belangrijke oorzaak van hersenschade in de neonatale periode is perinatale hypoxische ischemie. Daarbij wordt de bloed- en zuurstoftoevoer naar de babyhersenen door verstikking onderbroken. Dit gebeurt vaak tijdens de bevalling. Deze verschrikkelijke aandoening leidt bij 15-20% van de gediagnosticeerde kinderen tot de dood.

De aandoening kan bij nog eens 25% van de kinderen leiden tot ernstige neurologische schade, waaronder epilepsie, spastische verlamming, motorische stoornissen en hyperactiviteit. Hersenen die zich nog ontwikkelen zijn veel vatbaarder voor hypoxische ischemie dan volgroeide hersenen. Omdat ze een hoge concentratie bloedvaten hebben en meer water bevatten, is de kans op een gebeurtenis die schade veroorzaakt, zoals een bloeding, groter.

Meteen na hersenschade door hypoxische ischemie wordt een reeks specifieke celmechanismen getriggerd, zoals de verhoogde productie van glutamaat, die celschade veroorzaken en uiteindelijk tot excitotoxiciteit leiden. Dit is een type celdood dat wordt veroorzaakt door overmatige glutamatergische signalering.

Door de complexiteit van de moleculaire mechanismen die aan de basis van de aandoening liggen, is nog niet helemaal bekend hoe dit proces precies werkt en daarom bestaan weinig doeltreffende behandelingsmogelijkheden om de omvang van de zenuwschade te verminderen. Snelle vorderingen in ons begrip van het onderwerp hebben nu echter geleid tot een nieuwe groep neuroprotectieve behandelingen die moeten worden beoordeeld, en die toegepast kunnen worden als ze effectief blijken.

Er wordt onder andere onderzoek gedaan naar het endocannabinoïdesysteem om te bepalen welke rol het precies speelt bij de neuroprotectie van het zich ontwikkelende brein. Hoewel cannabinoïdebehandelingen voor kinderen omstreden blijven, zijn met het gebruik van cannabinoïden bij verschillende aandoeningen bij kinderen, waaronder epilepsie en kanker, vele successen zonder schadelijke bijwerkingen behaald. Als gevolg daarvan maakt de onenigheid binnen de wetenschap nu snel plaats voor de overeenstemming dat dergelijke behandelingen nuttig kunnen zijn.

Er wordt al gesuggereerd dat cannabinoïden goede kandidaten zijn voor de behandeling van perinataal hersenletsel. Cannabinoïden reguleren niet alleen zenuwreacties, maar er is ook aangetoond dat ze vaatverwijding regelen door de endotheelcelfunctie en de werking van endotheline, dat ze calciumhomeostase reguleren en dat ze belangrijke anti-excitotoxische en ontstekingsremmende effecten hebben.

Daarnaast zijn er aanwijzingen dat cannabinoïden mogelijk positieve effecten hebben op witte stof, oftewel hersenweefsel dat bestaat uit zenuwvezels. In dit onderzoek werd met de toediening van de selectieve CB1R-agonist ACEA tijdens de vroege postnatale periode (P1 tot P14) de aanmaak van oligodendrocyte progenitoren gestimuleerd. In hetzelfde onderzoek werd gebruikgemaakt van WIN, een andere synthetische cannabinoïde, om de myelinisatie van subcorticale witte stof te stimuleren.

Geanimeerde blauwe neuronen

Onderzoek lijkt ook te duiden op de mogelijkheden van endocannabinoïden voor de endogene herstelreactie voor zenuwcellen. CB-receptoragonisten zoals THC kunnen deze endogene reactie mogelijk stimuleren.

De neuroprotectieve eigenschappen van THC voor de verouderende populatie

In 2017 werd in Nature Medicine een onderzoek gepubliceerd dat veel aandacht kreeg in de media, vanwege de nogal ongebruikelijke claim dat THC een verjongend effect kan hebben op verouderende hersenen. Zelfs Forbes en The Guardian besteedden aandacht aan het onderzoek.

Voor de uitvoering van het klinische onderzoek, dat was getiteld “A chronic low dose of Δ9-tetrahydrocannabinol (THC) restores cognitive function in old mice” (Een chronische lage dosis Δ9-tetrahydrocannabinol (THC) herstelt cognitieve functie bij muizen), dienden de onderzoekers muizen van diverse leeftijden (2, 12 en 18 maanden – met andere woorden, jonge, volwassen en oude muizen) gedurende vier weken regelmatig lage doses THC toe. De hoogte van de doses is belangrijk omdat zulke kleine doses geen psychoactieve werking hebben zoals bij de hoeveelheden die worden gebruikt bij recreatief gebruik. Deze zijn namelijk doorgaans hoger.

Tijdens deze observatieperiode van een maand evalueerde het team onder leiding van Andreas Zimmer het vermogen van de muizen om cognitieve taken uit te voeren zoals waterdoolhoftests, om te kijken of ze zich de locatie van veilige plekken konden herinneren, en of ze andere muizen waarmee ze eerder waren geconfronteerd, konden herkennen.

Gek genoeg presteerden jonge knaagdieren die geen lage, regelmatige doses THC gekregen hadden, beter in de gedragstests voor geheugen en leren dan jonge muizen. Het tegenovergestelde was echter het geval met oudere muizen. De muizen die lage, regelmatige doses THC hadden gekregen, presteerden beter in de tests dan volwassen en oude muizen die geen THC hadden gekregen. Muizen met regelmatige lage doses deden de test ook nog eens sneller.

Dit onderzoek bevestigt eerdere resultaten behaald met de synthetische cannabinoïde WIN, waarbij oudere muizen een beter geheugen hadden na toediening van cannabinoïden. In dat onderzoek uit 2018 kregen oudere vrouwelijke muizen van 24 maanden eenmaal 0,002 mg/kg THC geïnjecteerd. In vergelijking met de medium-controlegroep presteerden de met THC behandelde muizen beter in zes verschillende gedragstests. De eenmalige injectie met THC had ook geleid tot een hoger gehalte aan Sirtuin1, een enzym dat wordt geassocieerd met neuroplasticiteit en neuroprotectie.

Cognitieve achteruitgang als gevolg van veroudering wordt niet beschouwd als neurodegeneratieve ziekte, maar kan wel worden gezien als pathologisch. Er zijn vrijwel geen behandelmethoden voor leeftijdgerelateerde cognitieve achteruitgang behalve een gezond dieet, beweging en het actief bezig zijn met de hersenen. Uit onderzoeken bij knaagdieren is gebleken dat THC zeer veelbelovend is, met name voor de behandeling van cognitieve gebreken in de verouderende populatie. De resultaten zullen echter nog moeten worden bevestigd in onderzoeken bij mensen.

Een pleidooi voor cannabinoïdezuren voor neuroprotectie

In dit artikel zijn we voornamelijk ingegaan op de fytocannabinoïden THC en CBD, maar er valt ook wat te zeggen voor cannabinoïden in hun zure vorm, THC-A en CBD-A. Dit zijn de voorlopers van THC en CBD, die bestaan voordat het proces van decarboxylering plaatsvindt. In dat proces wordt de carbonzuurgroep verwijderd en verandert THC-A in THC (en CBD-A in CBD).

Artsen die hersenchirurgie uitvoeren

In dit onderzoek uit 2017, dat werd gepubliceerd in het British Journal of Pharmacology, keken onderzoekers naar de mogelijkheden van zes verschillende fytocannabinoïden voor PPARy-binding. PPARy is een soort nucleaire transcriptiefactor en wordt meestal gebruikt voor de behandeling van diabetes, omdat het het reactievermogen op insuline in vetcellen regelt. De activering van PPARy is echter ook van invloed op de microglia en is daarmee mogelijk interessant voor de behandeling van chronische zenuwontstekingen.

Het onderzoek wees uit dat cannabinoïdezuren veel beter binden en activeren met PPARy dan de gedecarboxyleerde versies. THC-A had bij muizen een neuroprotectieve werking: het verminderde motorische problemen en voorkwam striatale achteruitgang.

De zure vorm van THC is niet psychoactief en is daarmee een bijzonder belangrijke medicinale cannabinoïde om te onderzoeken. Omdat het niet psychoactief is, is het geschikt voor veel verschillende groepen, waaronder kinderen en ouderen, waarbij neurodegeneratieve aandoeningen het meeste voorkomen.

Effectiviteit van synthetische cannabinoïden

Naast endocannabinoïden en fytocannabinoïden wordt de aandacht nu ook gericht op de mogelijkheden van verschillende synthetische cannabinoïden. In een onderzoek dat in 1999 door het Journal of Neuroscience werd gepubliceerd, bleek bijvoorbeeld dat de synthetische cannabinoïdeagonist R(+)-WIN 55212-2 bij ratten in vivo het verlies van zenuwcellen in de hippocampus na globale cerebrale ischemie verminderde. Ook werd de omvang van een infarct verkleind na focale cerebrale ischemie die was veroorzaakt door verstopping van de middenhersenslagader.

De minder actieve enantiomeer (de molecuul die zijn ‘spiegelbeeld’ is) S(−)-WIN 55212-3 bleek niet werkzaam te zijn en het beschermende effect van R(+)-WIN 55212-2 bleek geblokkeerd te worden door de werking van de CB1-receptorantagonist genaamd ‘N-(piperidin-1-yl)-5-(4-chlorofenyl)-1-(2,4-dichlorofenyl)-4-methyl-1H-pyrazole-3-carboxamide-hydrochloride’.

Opmerkelijk was dat R(+)-WIN 55212-2 ook een kweek van cerebrale corticale zenuwcellen beschermde tegen in vitro hypoxie en glucosedeprivatie, maar dit effect was ongevoelig voor CB1- en CB2-receptoragonisten. Er is nog veel meer onderzoek nodig om precies vast te stellen hoe deze wisselwerking in elkaar steekt, maar het is duidelijk dat voor deze en andere synthetische cannabinoïden mogelijke toepassingen bestaan als behandeling voor cerebrale ischemie, waaronder beroertes.

Cannabinoïden bezitten aantoonbare neuroprotectieve eigenschappen

Er is enorm veel bewijs over de werkzaamheid van diverse fytocannabinoïden voor de behandeling en verlichting van traumatisch hersenletsel, herseninfarcten en cognitieve achteruitgang als gevolg van veroudering. Bovendien groeit ons begrip van de rol die de endogene cannabinoïden anandamide en 2-AG spelen bij de regulering van ontstekingen en de cerebrale doorbloeding. Deze onderzoeksrichting maakt van het endocannabinoïdesysteem een doelwit voor de behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen.

Hoewel er nog veel meer onderzoek nodig is, met name bij mensen, blijft het bewijs dat cannabinoïden kunnen worden gebruikt voor de behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen zich opstapelen. De werkingsmechanismen van de neuroprotectieve eigenschappen van cannabinoïden zijn wijdverspreid, complex en het onderzoeken meer dan waard.

  • Disclaimer:
    Dit artikel kan niet ter vervanging worden gebruikt voor professioneel medisch advies, een diagnose of behandeling. Neem altijd contact op met uw arts of andere bevoegde deskundigen. Stel het vragen van medisch advies niet uit en negeer medisch advies niet naar aanleiding van wat u heeft gelezen op deze website.

Comments

6 reacties op “De neuroprotectieve effecten van cannabis”

  1. Do you know your brain is fullgrown at 25 and ripened at 28 years. So if Cannibis doesn’t damage the brain of an adult with the age of 18 years while your brain isn’t fully grown than how can it damage the brain of an minor?

  2. Hey, super interessant! Maar waar kan ik de geraadpleegde bronnen vinden? ik heb deze informatie nodig voor een verslag ondersteunt door wetenschappelijke bronnen

  3. reactie op martijn: Cannabis en herstel van de hersenen? denk dat je de context niet goed begrijpt vriend!!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Auteur en reviewer

  • Profile-image

    Sensi Seeds

    De redactie van Sensi Seeds bestaat uit botanici, medische en juridische experts, plus gerenommeerde activisten zoals Dr. Lester Grinspoon, Micha Knodt, Robert Connell Clarke, Maurice Veldman, Sebastian Marincolo, James Burton en Seshata.
    Meer over deze auteur
  • Sanjai_Sinha

    Sanjai Sinha

    Dr. Sanjai Sinha is lid van de academische faculteit van Weill Cornell Medicine in New York. Hij besteedt zijn tijd aan het zien van patiënten, het onderwijzen van co-assistenten en medische studenten en het doen van onderzoek naar gezondheidszorg. Hij houdt van patiënteducatie en evidence-based geneeskunde. Zijn sterke interesse voor medisch onderzoek komt voort uit deze passies.
    Meer over deze reviewer
Scroll naar top