Waarom de samenzweringstheorieën over cannabis onzin zijn

Een cannabisblad en een paar handboeien

De geruchten over duistere machten die achter het mondiale verbod op cannabis zitten, blijven maar rondzingen. Er is absoluut geen bewijs voor een wereldwijde cannabissamenzwering. De drijvende kracht achter het verbod is latent Europeaans en Noord-Amerikaans racisme en niet economische belangen, zoals bijvoorbeeld cannabisactivist Jack Herer beweert.

In de afgelopen honderd jaar zijn ter rechtvaardiging en behoud van het verbod op cannabis vele onwaarheden verspreid die nu een voor een worden ontmaskerd. Mensen die dit netwerk van leugens door hun eigen ervaringen hebben ontdekt, wantrouwen zelfs de meest oprechte vertegenwoordigers van de politiek of media wanneer dit onderwerp weer eens op de politieke agenda terechtkomt.

Omdat er maar weinig rationele en logische redenen voor het nog steeds voortdurende verbod zijn en omdat het verbod is gebaseerd op een ook wel ongewone reeks gebeurtenissen, vermoeden sommige mensen dat een samenzwering van grote bedrijven en politici of andere belangengroepen achter het verbod zit.

Geen feiten

Net als sommige andere samenzweringstheorieën, zoals de beweringen over vliegende schotels van de nazi’s in het noordpoolgebied, de theorie over de holle aarde of de Amerikaanse aardbevingsmachine in Japan, is de wereldwijde cannabissamenzwering niet op feiten gestoeld.

De samenzweringstheorieën over cannabis komen allemaal tot dezelfde conclusie als de meeste van deze vage redeneringen: een minderheid (je kunt hierbij kiezen uit rijke mensen, arme mensen, verschillende godsdiensten, liberalen, politici, politieke partijen, homo’s, lesbiennes of voorstanders van abortus) heeft een complot gesmeed tegen de belangen van de mensheid. Iedereen die iets anders gelooft, leeft in een fantasiewereld en wordt ongemerkt gemanipuleerd.

Het verbod op cannabis kan worden beschouwd als een van de grote vergissingen van de vorige eeuw, maar ondanks de beweringen van Jack Herer in zijn boek ‘The Emperor Wears No Clothes’ is er absoluut geen bewijs voor een cannabissamenzwering.

Ontkrachting van de cannabissamenzweringstheorie van Jack Herer

Jack Herer met een cannabis bud aan zijn gezicht

Volgens Herer hebben grote Amerikaanse bedrijven als DuPont en de mediamagnaat William R. Hearst om economische redenen geholpen om het verbod op cannabis te promoten. Dr. Dale Gieringer, die in de raad van NORML vecht voor de legalisering van cannabis, heeft al in 2008 de samenzweringstheorie van Herer over geheime overeenkomsten tussen de Amerikaanse zakenwereld en politici ontkracht.

Helaas worden enkele van Herer’s dubieuze beweringen nog steeds als deels waar beschouwd. Dr. Gieringer heeft de bronnen van Herer kritisch bekeken en bovendien op de echte, racistische motivatie achter het wereldwijde cannabisverbod gewezen.

‘Herer, een behoorlijk dwarse voormalige verkoper van cannabispijpen, verdient alle erkenning voor zijn cannabisgerelateerde activisme. Eind jaren tachtig propageerde hij toegewijd de legalisering van cannabis onder de mensen, in een tijd waarin cannabis misschien wel het meest gehaat werd in de recente geschiedenis… Helaas zit hij er in dit specifieke geval volledig naast. Er is gewoon geen voldoende bewijs voor een ‘hennepsamenzwering’. Het is veel waarschijnlijker dat marihuana werd verboden om racistische redenen vanwege een cultureel superioriteitsgevoel.’

Gieringer citeert een groot aantal krantenartikelen uit de jaren dertig en veertig die de hoofdzakelijk racistische houding van de anticannabiscampagne ondersteunen. Hij toont overtuigend en logisch aan dat er nationale en internationale politieke belangen achter het verbod schuilgingen.

Harry J. Anslinger, die de geschiedenis is ingegaan als de eerste ‘drugstsaar’, bevestigt de hypothese van Gieringer. In zijn autobiografie ‘The Murderers’ en in verschillende interviews heeft hij toegegeven dat zijn Reefer Madness-campagne de politieke belangen van extreemrechts diende.

Cannabisverbod – met kennis achteraf

Een poster voor "Reefer Madness" met een duivel aan de voorkant

Gesteund door Zuid-Afrika en Turkije diende Egypte in 1925 een verzoek in bij de Opiumconferentie in Genève om cannabis op te nemen in de lijst met verboden substanties. In zijn boek ‘Birth of Drug Policy in the Spirit of Eugenics’ vertelt de Duitse schrijver Tilmann Holzer dat cannabis in die tijd economisch veel te onbeduidend was om onderwerp van een internationale samenzwering te worden.

Egypte en Zuid-Afrika hadden racistische redenen om cannabis ook op internationaal niveau te laten verbieden, want in beide landen was het op nationaal niveau al verboden. Het Duitse Rijk aarzelde voordat het uiteindelijk toestemde in een verbod op ‘Indische hennep’, maar alleen in ruil voor het recht om Duitse heroïne voor ‘medicinale’ doeleinden te mogen blijven exporteren naar Egypte.

Toen Anslinger twee jaar na de Opiumconferentie de Reefer Madness-campagne begon, maakte hij gebruik van de racistische standpunten van zijn blanke landgenoten, hoewel andere landen het verbod al eerder en logischer hadden ingevoerd. Toen de VS in 1935 de Marihuana Tax Act invoerden en cannabis in apotheken uit de schappen verdween, was cannabis in veel Europese landen en hun toenmalige koloniën al lange tijd verboden om de etnische minderheden en hun verslavingen onder controle te houden.

Griekenland had cannabis al in 1890 verboden, bijna een kwart eeuw voor het eerste internationale verbod van de Geneefse Opiumconferentie. Toen orthodoxe Grieken tijdens de onafhankelijkheidsoorlog aan het begin van de negentiende eeuw het Ottomaanse Rijk ontvluchtten, namen ze hun hasjrooktraditie mee naar het pas gevormde Griekenland. Gezien ‘de directe bedreiging die het (hennep) voor de maatschappij vormt’, werd de gehate Ottomaanse traditie illegaal verklaard. Dus ook hier ging het niet om internationale of economische belangen, maar eerder om een politiek-cultureel gedreven nationalisme en de openlijke haat van alles dat Turks was.

De Reefer Madness

Een poster voor "Reefer Madness" met een vrouw en een man roken

De Reefer Madness-campagne in de VS werd, net als toenmalige verboden in andere landen, gedreven door politieke, racistische en culturele belangen. Economische belangen speelden hooguit een ondergeschikte rol.

Op enkele uitzonderingen na heeft de hedendaagse vrije economie niet echt een probleem met legale cannabis. Internationale bedrijven wrijven zich al vergenoegd in de handen bij het vooruitzicht van de openstelling van een miljoenenmarkt.

Ingewikkelde omstandigheden in plaats van zwart-wit

In Duitsland weten we maar al te goed hoe racisme en radicaal nationalisme (of kartels) kunnen worden gestuurd zonder dat daar een internationale samenzwering voor nodig is. We weten ook dat deze vervolgens kunnen worden ingezet tegen zogenaamde volksvijanden. Dat achter het wereldwijde verbod op cannabis een racistische motivatie zit, onder het mom van de oorlog tegen drugs, en geen samenzwering, is goed op te maken uit vele historische bronnen.

Ondertussen is cannabisracisme nog steeds springlevend. Je hoeft maar een blik in een gevangenis te werpen, waar etnische minderheden oververtegenwoordigd zijn. In het VK is de kans dat zwarte mensen door de politie op cannabis gefouilleerd worden, nog steeds acht keer hoger dan voor andere etnische groepen.

Hoewel de bijna honderdjarige geschiedenis van het verbod op cannabis voor velen een samenzwering van grote farmaceutische bedrijven en de papier- en alcoholindustrie lijkt, is het beschikbare bewijs bijzonder mager. Dit standpunt wordt herhaald om politieke redenen, maar tot dusver is het zelfs in de VS nog niet gelukt om een economische anticannabislobby op te zetten. Sinds de aardoliehausse in de twintigste eeuw is hennep als grondstof gewoonweg niet meer belangrijk genoeg geweest.

Het idee van een hennepsamenzwering leidt ook af van de echte politieke en racistische beweegredenen voor de oorlog tegen cannabis. Een simpel ‘goeden tegen de slechten-scenario’ vertekent de kijk op de echte onderliggende factoren voor het verbod en hun ingewikkelde historische ontwikkeling. Dit verbod is niet gecreëerd door het politieke systeem, maar door het bedekte racisme in de westerse maatschappij.

Al honderd jaar heeft de angst voor alles dat vreemd, onbekend en nieuw is, het ontstaan van elk op bewijs gebaseerde cannabisbeleid voorkomen.

Comments

1 reactie op “Waarom de samenzweringstheorieën over cannabis onzin zijn”

  1. Lorie christiane

    Als cannabis legaal zou worden zal er minder foefelaars zieke mensen kunnen bedriegen.
    Het is een plant voor bijna alles goed. Tegen pijn , zelfs kanker, men kan er touw mee maken en nog zoveel meer.
    Als het legaal zou worden zou er ook geen geldwolven meer zijn die deze plant verkopen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Auteur

  • Michael_Knodt

    Michael Knodt

    De in Berlijn gevestigde Michael Knodt is gespecialiseerd in cannabis en hennepgerelateerde journalistiek. In de loop der jaren heeft hij uitgebreid over het onderwerp geschreven voor verschillende Duitse en Engelse tijdschriften, waaronder Vice. Michael is het gezicht en de moderator van DerMicha, het populaire Duitse YouTube-kanaal over cannabis en het verbod daarop.
    Meer over deze auteur
Scroll naar top