Het grondbeginsel van Stonedware is “Nooit schoonheid voor functionaliteit opofferen. Al onze producten zijn op dit principe gebaseerd.” Ontdek hoe Ariel Zimman de ‘wietpijp’ herdefinieert voor een nieuw soort klant, en de gedachtegang en fysieke processen die leiden tot deze prachtige rooksculpturen.
Ariel Zimman van Stonedware maakt enkele van de mooiste, elegantste en aantrekkelijkste keramische pijpen die je ooit bent tegengekomen. Ze is volledig afgestapt van de traditionele vormen voor cannabis- en tabakspijpen: op het eerste gezicht lijken ze op kleine sculpturen. Als je ze oppakt, liggen ze comfortabel en lekker in je hand. Wanneer je de kommen met cannabis vult, ontdek je dat de functionele kwaliteit overeenkomt met de vorm.
De tentoonstelling ‘We Are Mary Jane: Women of Cannabis‘ in Het Hash Marihuana & Hemp Museum toont vrouwen met verschillende achtergronden en uit verschillende tijdsperiodes, van de oudheid tot vandaag. Tentoonstellingscurator Simone Badoux vond dat het werk van Ariel zeker aan bod moest komen in de tentoonstelling, en beide vrouwen werkten aan weerskanten van de Atlantische Oceaan met groot genoegen met elkaar samen.
Ariel is een cannabisliefhebber en daar schaamt ze zich niet voor. Op een dag besefte ze na het roken dat ze haar standaard spoonpipe van regenboogglas altijd in een la teruglegde wanneer ze hem niet gebruikte. Niet omdat ze haar cannabisgebruik wilde verbergen, maar omdat ze de pijp niet mooi vond. De kiem voor Stonedware werd gelegd toen Ariel, die toen al de succesvolle keramiekstudio Relm had opgericht, besefte dat zij zelf de oplossing voor haar probleem was.
Niet alleen haar handgemaakte porseleinen pijpen, maar ook Ariel zelf heeft onlangs de Hemp Gallery bezocht. Natuurlijk konden we deze kans op een ontmoeting met haar niet laten lopen, net als de kans op een interview voor onze huidige serie artikels over vrouwen in de cannabissector. Ondanks haar drukke schema (en haar ouders, die ze meegebracht had) maakte Ariel graag tijd vrij om met Scarlet Palmer te praten over de cannabissector, keramiek, feminisme en “wiet weggooien”!
Scarlet: Hoi, Ariel! Wat leuk om jou en je pijpen hier in eigen persoon te zien. Ze zijn erg bijzonder, kun je ons iets vertellen over hoe je ze hebt ontworpen?
Ariel: Ik ben in 2015 begonnen met pijpen maken, toen ik mijn kleine pijp van regenboogglas gebruikte en daarna weer weglegde in een la, waarop ik besefte dat ik zelf pijpen kon gaan maken. Ik begon met de typische pijpvorm, en toen kwam dat ‘aha’-moment waarop ik me realiseerde dat ik ze in elke mogelijke vorm kon maken.
Bij de geopipes wilde ik iets maken dat helemaal nieuw was. Ze moesten er geweldig uitzien, goed in de hand liggen en perfect zijn om te roken. Ik had nog nooit een geometrische pijp gezien, en toen vroeg ik me af waarom het niet zou kunnen. Het kan namelijk wel! Ik wist meteen dat ik ze in drie verschillende groottes wilde maken en dat ze in elkaar moesten passen. Ik heb de originele ontwerpen voor de mallen met hout gemaakt, zodat ik ze hele scherpe facetten kon geven en met de ergonomie in mijn achterhoofd, waar je vingers eromheen buigen: ik wilde ze kunnen vasthouden. Er is echt heel goed over nagedacht, het was niet zo van “Oh, ik heb een pijp gemaakt”. Aangezien ik zelf regelmatig een pijp gebruik, vind ik het ook fijn dat ze nooit van de tafel af rollen.
Gerelateerd artikel
S: Cannabis is helemaal legaal in Portland, maak jij deel uit van de ‘cannabisscene’ of ben je eerder een ‘symbolische stoner’?
Ariel: Nou, ik heb nu mijn gemeenschap gevonden, ik heb die andere vrouwen gevonden, ik weet dat ze er zijn. Maar in mijn kleinere vriendengroep waar ik regelmatiger mee omga, ben ik nog steeds de ‘stonervriendin’, en ik rook niet eens zoveel wiet meer. Ik maak deel uit van de sector en nu maakt het echt deel uit van mijn identiteit, maar ik ben zeker de ‘symbolische stonervriendin’. Als iemand bijvoorbeeld vragen heeft, soms zegt een vriendin die zelf niet rookt ineens “Ik denk dat ik etenswaren wil proberen”. Vandaag de dag hebben we zoveel CBD, tincturen, cakes, etenswaren, oliën…
Ik ben zelf veel plaatselijke middelen gaan gebruiken. Ik heb mijn arm geblesseerd tijdens het keramiek maken, ik kreeg RSI. Ik heb een zogenaamde tenniselleboog en een golferselleboog tegelijk door het herhaaldelijke snijden en sponzen en omdat ik mijn lichaam als werktuig gebruikte. Ik kreeg fysiotherapie en acupunctuurbehandelingen, maar ik gebruikte ook plaatselijke THC– en CBD-middelen om mijn spieren te ontspannen en ontstekingen tegen te gaan.
Voor de Women of Cannabis-serie stel ik veel vrouwen de volgende vraag: Welke vrouwen inspireren je?
Ariel: Alle vrouwen in Portland die de weg vrijmaken voor iedereen in de sector. Iedereen die werkt om elkaar te helpen. We werken allemaal samen omdat we hetzelfde doel hebben, voordat de grote farmaceutische bedrijven of zo zich ermee gaan bemoeien en gaan bepalen hoe de sector eruit gaat zien. Nu zijn wij degenen die de sector vormgeven.
Er is een vrouwennetwerkgroep genaamd Tokeativity waarmee ik samenwerk. Ze organiseren evenementen en feestjes en zo die alleen voor vrouwen en degenen die zich vrouw voelen zijn, het zijn veilige plekken waar we gewoon met elkaar praten. Ze proberen om de organisatie uit te breiden naar de rest van het land, wat fantastisch is.
Er zijn een aantal meiden, en ik noem ze alleen maar meiden omdat ze jonger zijn dan ik en omdat het zo geweldig is dat al die vrouwen van 25 of 27 het zo goed doen, die de Ladies of Paradise heten. Ze zijn vooral actief op Instagram: ze zijn enorm populaire contentmakers die het beeld van cannabis veranderen. Ze maken het jong, modern en scherpzinnig. Ze zijn een soort merkambassadeurs, maar ze organiseren ook feestjes en ze hebben net een winkel geopend, het ene project na het andere. Ze verkopen mijn pijpen ook en ik ga binnenkort met hen samenwerken. Ze stonden onlangs in Forbes met een stuk dat ik samen met hen gemaakt heb. Ik word niet alleen geïnspireerd door de mensen die mijn pijpen verkopen, maar zo leer ik ze wel kennen!
Gerelateerd artikel
S: Denk je dat vrouwen in de cannabisindustrie onderschat worden?
Misschien door mannen, maar niet door andere vrouwen. Ik onderschat geen enkele vrouw die ik ken, ik kijk juist naar hen op. Mijn passie wordt aangewakkerd door andere vrouwen en wat ze doen; ik voel me vereerd om in de aanwezigheid van andere vrouwen te zijn die geweldige dingen doen, het inspireert me op zoveel manieren. Misschien kies ik er wel bewust voor om me in een bepaald gezelschap te begeven, zodat het geen probleem wordt. Er zijn zoveel mogelijkheden voor vrouwen in de cannabisgemeenschap in Portland dat ik ze bewust en hongerig opzoek, en dat doen die andere vrouwen ook.
Mijn werk staat los van mannelijkheid of vrouwelijkheid. Mijn doelgroep bestaat wel uit vrouwen, maar er zijn ook veel mannen die de geometrische wietpijpen geweldig vinden. Zij willen ook geen typische pijpvorm. Ik voelde me geen feminist totdat ik in de twintig was; stel je eens voor hoe het is om dat al op jonge leeftijd te voelen.
Het is een hele leuke sector om in te werken en om vorm te kunnen geven en om te helpen – ik wil niet ‘controleren’ zeggen – maar om te helpen om het gesprek te sturen en vooral vrouwen een optie te geven, een stem te geven, en ook het besef – los van het feit of ze al dan niet mijn producten kopen – zelfs als het gewoon iets is waarbij ze hun ‘aha’-moment hebben: “Dit is iets waar ik me niet voor hoef te schamen en dit is een product dat daar een voorbeeld van is.” Dat is een eer voor mij, om dat aan anderen te kunnen geven.
S: Jouw pijpen zijn niet alleen uniek wat roken betreft, ze zijn ook op keramisch vlak heel karakteristiek. Hoe verloopt het fysieke proces achter de productie?
Ariel: Ik maak tijdens het proces gebruik van slibgieten. Slib is vloeibare klei. Het proces bestaat uit zestien stappen – er is een YouTube-video over gemaakt, als je geïnteresseerd bent.
Ik maak gipsmallen, die hol zijn, en dan giet ik de vloeibare klei erin. Het gips absorbeert het water uit het slib zodat het gewoon klei wordt waar het de mal raakt, en dan giet ik het middenstuk uit. Zo worden de pijpen hol. Dan open ik de mal en neem ik de holle vorm eruit, en daarna worden ze verfijnd. Ik maak het mondgat en de carb. Het mondgat is de plaats waar het slib in en uit de mal gaat.
Daarom is dat bij elke pijp een klein beetje anders, de dikte varieert een beetje naargelang de dikte van het slib en hoe lang het zich in de mal bevindt. Dan worden ze getrimd, daarna gesponsd, de Stonedware-stempel wordt erin gedrukt, ze drogen, ze worden gebakken in de oven, ze komen er weer uit, ze worden geglazuurd – alles wordt geglazuurd. Dan worden ze afgemaakt, opnieuw geglazuurd, ze komen er weer uit, ze worden met de hand geschuurd zodat ze mooi glad worden. Als er goud aan te pas komt, of mijn mermaidlaag, moet de pijp nog een keer geglazuurd en gebakken worden, dus dan zijn er ongeveer twintig stappen in het proces. Het goud is altijd 22 karaat. Het is veel werk; elk stuk wordt minstens dertig keer bewerkt. Ik maak meestal een hele lading in plaats van een pijp tegelijk; ik voer elke dag een stap van het proces uit, dus het duurt ongeveer twee weken om een lading af te maken.
Gerelateerd artikel
S: Je bent zo vriendelijk geweest om me een van je nieuwste modellen te geven, heel erg bedankt! Vertel eens iets over dit nieuwe ontwerp.
Ariel: Dit was een heel leuk proces! Ik heb samengewerkt met een 3D-digitale ontwerper die het hele ontwerp heeft gemaakt in CAD, of hoe dat programma ook heet [CAD is Computer Aided Design-software – Ed]. Daarna heb ik het 3D laten printen zodat ik harde plastic modellen had, en daar heb ik mallen van gemaakt, waarmee ik uiteindelijk het keramische proces heb uitgevoerd. Ze zijn nog niet online te koop, ik heb ze alleen nog maar laten zien op een cannabisbeurs.
Scarlet: De lengte bevalt me wel, daardoor krijg ik zin om hem te roken als een chillum.
Ariel: Dat kan! Ik heb ze bewust best lang gemaakt, zodat de vlam niet te dicht bij je gezicht komt. Hij lijkt een beetje op een steamroller omdat je de hele kamer hebt, en je hebt een hele diepe kom zodat je wiet er niet uitvalt… Het is eerder een seven-hitter dan een one-hitter!
Scarlet: Nogmaals bedankt voor de pijp en het interview! Wil je nog iets delen met onze lezers?
Ariel: Ik hou echt van mijn werk, ik hou van werken met klei, en ik hou van de gemeenschap waarvan ik deel mag uitmaken. Ik kan me mijn leven zonder die dingen niet meer voorstellen. Ik kan niet wachten om te zien wat de toekomst brengt. Het is ook heel raar in Portland, waar het zo legaal is en waar je gewoon een apotheek kunt binnenstappen en je kunt kopen wat je wilt. Ik heb wiet en ik denk: “Oh, deze wiet is zo oud, laat ik hem maar weggooien”. Kun je je dat voorstellen?
Toen ik nog studeerde, was elk stukje zo belangrijk, en nu open ik een verpakking en denk ik: ”Meh, ik hoef dit niet.” Het is gek, omdat ik me herinner dat ik tijdens mijn studententijd een gram kocht en daar een week mee deed, en nu kun je voor acht dollar een gerolde gram kopen. Of krijg ik die op evenementen cadeau. Mensen zeggen “Pak aan”, en ik rook niet eens zoveel meer, dus ik kan alle wiet die me gegeven wordt niet eens oproken.
Ik ging naar een beurs in Chicago, in het midden van het land, en daar is het gedecriminaliseerd, medicinaal gebruik kan wel, maar recreatief gebruik niet. Dus als je daar betrapt wordt, ga je niet naar de gevangenis, maar krijg je wel een boete, het komt in je dossier te staan. Dus als je met een stand op een straatbeurs staat, denken mensen echt “Waaaat?”… Ik zie gewoon hoe verbaasd ze zijn, en dat vind ik juist zo leuk… En ik denk dat dat zo zal blijven. Het zal zo blijven.
Scarlet: Ariel, ontzettend bedankt. We hopen je weer te zien als je weer eens in Amsterdam bent.
De geopipes van Ariel staan tentoongesteld in de Hemp Gallery in Amsterdam als onderdeel van de tentoonstelling ‘We Are Mary Jane: Women of Cannabis’, die verlengd is tot februari. De tentoonstelling, waaronder de pijpen, gaan vervolgens naar Het Hash Marihuana & Hemp Museum in Barcelona, waar de tentoonstelling in maart 2019 officieel geopend zal worden. Je kunt Ariel ook volgen op Instagram, Pinterest en zelfs op Spotify!
