Hoewel steeds meer vrouwen in de cannabiswereld doordringen, blijft de genderkloof gapen. Er valt voor vrouwen nog steeds veel te behalen op het gebied van gendergelijkheid. Vrouwen komen samen om hun plaats in de cannabisscene op te eisen en zo een eind te maken aan seksistische stigma’s en stereotypen. Cannabisvrouwen zaaien de toekomst van cannabis.
De genderkloof: een wond die niet wil sluiten
Tot de dag dat gelijkheid voor man en vrouw werkelijkheid wordt, ontbreekt het vrouwen niet aan redenen om te mobiliseren of eisen te stellen. De genderkloof lijkt een wond die niet wil sluiten. Een deel van het weefsel is weer aangegroeid, maar een groot deel niet. In de 21e eeuw ziet de voorspelling er niet heel gunstig uit.
Volgens gegevens van het World Economic Forum gaat het minstens nog eens honderd jaar duren voordat vrouwen en mannen volledig gelijk zijn op het werk, in de politiek en wat betreft toegang tot onderwijs, sport enz., om nog maar te zwijgen van zoiets alledaags als de verdeling van huishoudelijke taken.
Op 8 maart, de dag waarop jaarlijks Internationale Vrouwendag wordt gevierd, stond de wereld op een bepaalde manier even stil. Vrouwen gingen de straat op om al deze dingen aan de kaak te stellen tijdens een zeer bijzondere protestdag. De mobilisaties en demonstraties hebben dit jaar een nog grotere mondiale dimensie door bewegingen als #Metoo, die aantonen dat de plaag van het mannelijk superioriteitsgevoel nog steeds sluimert in alle maatschappelijke lagen en alle landen, ontwikkeld of niet.
Door discriminatie van vrouwen wordt meer dan de helft van de samenleving ongelijk behandeld. Het is een vorm van ongelijkheid waaraan elke vrouw wordt blootgesteld, met of zonder opleiding, ongeacht haar leeftijd of afkomst en of ze nu cannabis gebruikt of niet. Daarom worden steeds meer vrouwen uit verschillende disciplines actief om aandacht te vragen en hun specifieke situatie aan de kaak te stellen. Dit geldt ook voor de vrouwelijke cannabissector.
Gerelateerd artikel
Vrouwen en cannabis: voorvechters van het Cannabis Museum Barcelona
Het Hash Marihuana and Hemp Museum in Barcelona onder leiding van manager Ana Rodriguez benutte de viering van Spannabis Barcelona 2018 en Internationale Vrouwendag om met een prachtig evenement aan de protesten mee te doen en de vrouwelijke en feministische groep binnen de nationale en internationale cannabissector een podium te blijven bieden.
Op welke manier kon zo’n speciale dag, waarop het belang van vrouwen en de plant onbetwistbaar was, nu beter gevierd worden dan door een bijeenkomst te organiseren ter ere van de relatie tussen vrouwen en de plant door de eeuwen heen, bekeken vanuit het standpunt van verschillende activistische gebieden?
Naast vele cannabispartners van het andere geslacht trok het evenement een groot aantal cannabisvrouwen en professionals uit de sector. Hier maakten ze onder andere kennis met Patty Amiguet, een antiverbodsactiviste uit La Rosa Verda (Catalaanse wet), voorzitter van Pachamama (CSC) en lid van CatFac; Ana Afuera van ENCOD en La Maca (CSC); Mila Jansen, internationaal activist en oprichter van de Pollinator Company; Michka Seeliger-Chatelain, de Grande Dame van cannabis… en nog veel meer vrouwen die elke dag werken om twee dingen op te eisen, namelijk de plaats die de plant verdient en hun eigen rol in de cannabiswereld.
Cannabisvrouwen blijven hun plaats opeisen in Spanje en de rest van de wereld. Zoals REMA, het staatsnetwerk van antiprohibitionistische vrouwen op het gebied van drugs, verklaart: ‘We zijn er, we bestaan, we willen invloed hebben, we willen deelnemen, onszelf zichtbaar maken en een bijdrage leveren aan de transformatie.’ Want de ene helft van de samenleving kan niet zonder de andere helft.
Cannabisvrouwen: stigma’s en stereotypen
Hoewel de cannabiswereld vrouwen nog steeds mondiger maakt, valt er nog veel te bereiken op het gebied van gendergelijkheid in deze sector. Binnen en buiten de branche bestaan nog steeds veel opvattingen over cannabis gebaseerd op ouderwetse en bevooroordeelde ideeën, zoals de overtuiging dat cannabis niet voor ‘meisjes’ is en dat wij niet zoveel over cannabis kunnen weten als mannen. Als je toevallig kinderen hebt, wordt je bovendien een slechte moeder genoemd.
Tientallen jaren lang zijn vrouwen die cannabis gebruiken in zowel de mondiale als populaire cannabiscultuur en in een groot deel van de cannabissector gemarginaliseerd en zelfs vergeten. Helaas is de seksistische benadering van een deel van de cannabisindustrie niets anders dan een weerspiegeling van een realiteit die veel vrouwen dagelijks op vele andere gebieden het hoofd moeten bieden. In veel gevallen lijkt onze waarde niet verder te reiken dan dat van decoratief gebruiksvoorwerp om een publiek aan te trekken dat vermoedelijk hoofdzakelijk mannelijk is.
Het is niet verrassend dat vrouwen die cannabis gebruiken, zich over het algemeen gestigmatiseerd voelen, ongeacht alle vorderingen op het gebied van legalisering die wereldwijd zijn geboekt. In elke sector, inclusief die van cannabis, moeten we altijd harder vechten om gerespecteerd te worden.
Gerelateerd artikel
Veel meer dan een mooi gezichtje
We moeten ons rechtvaardigen tegenover de maatschappij en degenen om ons heen omdat we deel uitmaken van de cannabisindustrie (oh, de verboden plant, die drugs!). We moeten twee keer zo hard ons best doen om te tonen dat we net zoveel, zo niet meer, weten over cannabis als welke man dan ook en dat we daar niet zijn vanwege ons mooie uiterlijk. Het komt altijd door dezelfde stereotypen gebaseerd op geslacht dat vrouwen overal ter wereld en in alle sectoren het slachtoffer zijn.
De cannabiswereld is zich duidelijk aan het ontwikkelen en maakt vrouwen mondiger. Er werken steeds meer toegewijde en geëngageerde vrouwen in de cannabisindustrie. Tegenwoordig bezetten vrouwen in de VS bijvoorbeeld meer leidinggevende posities in deze industrie dan in elke andere.
Er zijn steeds meer opvallende vrouwen in de cannabisscene in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Europa. We hebben laten zien dat we discrete activisten en meetbare, serieuze cannabisgebruikers zijn en de industrie heeft nu ingezien hoezeer ze ons nodig heeft.
In een niet zo verre toekomst
Hoewel stereotypen over vrouwen zijn veranderd, bestaan er nog steeds veel hindernissen voor het dichten van de genderkloof. Maar vrouwen geven niet op. We laten ons niet ontmoedigen door het heersende mannelijke superioriteitsgevoel.
De tijden veranderen en tegenwoordig hebben cannabisgebruikers elke afkomst, leeftijd en geslacht. We hebben verslagen waarin wordt onthuld dat er tegenwoordig meer vrouwelijke dan mannelijke cannabisgebruikers zijn in landen als de Verenigde Staten, waar belangrijke vrouwelijke publieke figuren grote overwinningen hebben geboekt wat betreft de manier waarop vrouwen vandaag de dag in de cannabisindustrie worden beschouwd.
De vrouwen waarover we het hebben zijn moeders, dochters, zussen, oma’s en vrouwen met zeer uiteenlopende beroepen, levensstijlen, overtuigingen, opvattingen en zorgen. Ze hebben echter allemaal hetzelfde doel: bevordering van het recht op medicinale en recreatieve cannabis, publiekelijke steun voor cannabisgebruik en verantwoordelijke regulering en hervorming van nationaal en internationaal drugsbeleid over cannabis om bij te blijven dragen aan de legalisering ervan.
Gerelateerd artikel
Vandaag zaaien, morgen oogsten
Cannabis is tegenwoordig een van de meest winstgevende sectoren ter wereld, die al duizenden miljoenen oplevert. Ongetwijfeld wordt het een steeds algemener fenomeen wanneer steeds meer landen cannabis legaliseren en de sector wereldwijd blijft groeien.
De sector zal altijd vrouwen nodig hebben en heeft ze nu op dit moment nodig. Want natuurlijk gebruiken en telen vrouwen cannabis. We stonden en zullen altijd dicht bij de plant staan. We verdienen vertegenwoordiging en om gesteund te worden door de industrie.
We hebben het recht om uit de cannabiskast te komen, waar onder andere het verbod ons in heeft gezet, en te eisen dat het nu tijd is om een einde te maken aan seksistische stigma’s, zodat we echt en vrijelijk meer kunnen bijdragen dan alleen ons mooie uiterlijk.
Als we echt nog honderd jaar moeten wachten op gelijkheid, misschien moeten we dan vaker stilstaan en nadenken, zodat het proces sneller gaat en we de opbrengst van het gewas zo snel mogelijk kunnen oogsten.
