Sinds de jaren zeventig van de 20e eeuw fungeren de Pyreneeën als schuilplaats voor cannabiskwekers. Door de komst van de hippies en de marihuanazaden die zij meenamen van hun reizen naar Kathmandu en Marokko, veranderden de Pyreneeën volledig, zelfs zo dat het gebergte de bijnaam “Rif van de Pyreneeën” kreeg.
Sinds de jaren zeventig van de 20e eeuw fungeren de Pyreneeën als schuilplaats voor cannabiskwekers. Door de komst van de hippies – die neoplattelanders die het kapitalistische systeem verwierpen – en de marihuanazaden die zij meenamen van hun reizen naar Kathmandu en Marokko, veranderden de Pyreneeën volledig, zelfs zo, dat het gebergte de bijnaam “Rif van de Pyreneeën” kreeg.
Nieuw is nu dat deze telers geen alternatievelingen of hippies meer zijn die de bergen in gaan, maar mensen die geïntegreerd zijn in de samenleving: boeren, leraren, verpleegkundigen, buschauffeurs, ICT’ers… Het gebruik van marihuana heeft zich uitgebreid tot alle sociale klassen en de teelt ervan is nu zo populair dat het voor sommigen niet alleen een passie of een hobby is, maar business. De meest onwaarschijnlijke plaatsen zijn veranderd in akkers, en de marihuana is niet alleen meer te vinden in onherbergzame berggebieden maar ook in stedelijke entourages.
Onlangs werd de politie bij een controle op een rotonde in Zuid-Frankrijk een ‘vreemde geur’ gewaar: deze rotonde bleek een cannabisplantage te herbergen. In flats en kelders, in tuinen of op andere plekken in de stad, de cannabis wordt overal gekweekt. Elk jaar komen er in Frankrijk meer akkers en plantenbakken bij. Volgens specialisten in drugsbestrijding zijn in Zuid-Frankrijk, met name in de regio’s Midi-Pyrénées, Languedoc-Rousillon en Provence-Alpes-Cote d’Azur, de meeste plantages te vinden.
Illegale activiteit die steeds meer loont
Nicolas, leraar van beroep: “Ik ben geen dealer, ik kweek in mijn tuintje net genoeg voor eigen gebruik. Wat ik overhoud, verkoop ik vervolgens aan mijn vrienden. Voor hen is het een meevaller en in deze tijden van crisis kom ik er de maand mee door.” Het is duidelijk: de stadsmens kweekt stiekem in zijn tuin voor persoonlijk gebruik, maar tegelijkertijd levert deze activiteit hem financieel voordeel op. Dit blijkt ook uit hetgeen Benoit, handwerksman, zegt: “Ik heb wel werk dit jaar maar niet genoeg, en hoewel ik sinds twee jaar niet meer blow, blijf ik wel kweken. Ik wil dit jaar met de opbrengst van mijn teelt een zwembad aanleggen.” En Marcel, die al meer dan vijftien jaar kweekt, voegt daaraan toe: “Ik wil al twee jaar stoppen met kweken, maar het leven is nu zo duur dat ik niet goed kan leven zonder dit illegaal verdiende geld.”
De hippies die in de Pyreneeën in communes leven, hebben van de activiteiten hun beroep gemaakt. Een aantal van hen, die maffia-achtige netwerken hebben gevormd, investeren in verlaten loodsen en kassen, anderen deinzen er niet voor terug om nieuwe schippers op te leiden, bijvoorbeeld door hen geld te geven voor een vaarbewijs en een zeilboot, zodat ze nog meer handelswaar uit Marokko kunnen invoeren. Een aantal telers zegt dat zij zelfs naar Marokko zijn gegaan om van Marokkaanse telers in het Rifgebergte te leren hoe zij hybride soorten kunnen kweken om betere hasj voor de Europese markt te krijgen.
Gerelateerd artikel
In Frankrijk stijgt de prijs van wiet en hasj voortdurend en zoals ook bij een stijgende olieprijs het geval is, wordt het transport voor de dealers duurder, terwijl de risico’s toenemen. Toch kent deze activiteit geen crisis. In tegendeel: wanneer bij de Fransen door pessimisme de moed in de schoenen zakt, gaan ze meer verdovende middelen gebruiken. 4 tot 6 euro voor een gram hasj en 5 tot 10 euro voor een gram wiet. In bepaalde steden zoals Toulouse en Montpellier, waar studenten een belangrijk deel van de inwoners vormen, kan de prijs per gram wiet oplopen tot wel 14 euro. De wederverkopers wrijven zich in de handen en vaak zie je in de krant dat er plantages worden ontmanteld in huizen van jongeren rondom de stad.
Toch is de kleine Franse teler voor de wet een dealer, die een gevangenisstraf van maximaal tien jaar kan krijgen, of een boete die kan oplopen tot 7.500.000 euro. Vanaf het moment dat er een rechtse regering (UMP) in Frankrijk aan de macht kwam, zijn de straffen zelfs nog hoger geworden, vooral voor overtredingen van de verkeerswet. In 2003 besloot minister Perben de wet nog strenger te maken als reactie op een verkeersongeval waarbij een meisje van negen jaar de dood vond. Op hetzelfde moment werd gestart met willekeurige controles met de cannabino-test die verplicht is bij ongevallen met lichamelijk letsel en met gevangenisstraffen van twee jaar en 4.500 euro boete wegens het besturen van een auto onder invloed van cannabis.
Democratisering van de cannabisteelt
Michael, 34 jaar oud: “Weet je, in de jaren negentig kweekten maar weinig mensen met zaden uit Nederland, stond internet nog in de kinderschoenen en kwamen de teelttechnieken en andere informatie over wiet via mensen die naar Amsterdam gingen om zaden te kopen en om teksten over kweekmethoden uit het Engels te laten vertalen. Nu ga je de Spaanse grens over en in nog geen uur koop je de zaden die je wilt en zelfs stekken die je meteen kunt planten.” Om nog maar te zwijgen over websites, waar iedere jongere met een creditcard met één muisklik cannabis zaden kan bestellen. Sinds kort zijn er in Frankrijk growshops, die ondanks de administratieve rompslomp de wetgeving konden omzeilen en winkels in de grote steden openden. Er zijn nu al zo’n 400 winkels gespecialiseerd in de verkoop van materiaal voor ‘kweken van planten in een appartement’. Men heeft zich er zo op verkeken dat men al op de stoep van deze winkels in de rij staat. Christophe, verkoper in een growshop in Zuid-Frankrijk, vertelde me dat allerlei mensen nu binnenshuis gaan kweken, van gezinshoofden tot studenten die er een nieuwe hobby van hebben gemaakt: “Wat me nog het meest verbaast, zijn de mannen met baarden die in de naburige stad wonen; zij gaan er prat op dat ze niet blowen, maar investeren massaal in professioneel kweekmateriaal om dit in de kelders van hun panden op te kweken.”
Als inwijdingsrite roken jongeren hun eerste joint en kweken ze op steeds jongere leeftijd hun eerste plant, ver weg van pottenkijkers. Of het nu gaat om guerrillateelt of in een kast binnenshuis, het aantal kwekers groeit gestaag en hoeft geen versneden hasj van dealers in probleemwijken te kopen. Michel, muzikant, 38 jaar oud: “Ik probeer niet meer op straat te kopen. Ik heb geen zin om mijn geld aan dat soort mensen te geven. Wanneer ik geen wiet meer heb, dan geef ik er de voorkeur aan om niet te blowen.” Zo werd de wietteelt democratischer en de technieken talrijker. Sommigen, zoals Jérôme, kiezen ervoor stekken te planten die ze van een collega kopen: “Je bent in ieder geval zeker van de kwaliteit. Er is geen sprake van degeneratie door slecht gestabiliseerde zaden. Ik betaal 5 euro voor een stek, en met 20 planten kan ik het hele jaar door blowen.” Anderen gaan de grens over om zich te verlekkeren aan de nieuwe zadencatalogi van dit jaar. José, verkoper in een growshop, zegt: “Vroeger kwamen ze hun sigaretten en Ricard kopen, nu doen ze ook zaden en mest voor de cannabisteelt in hun mandje.”
Guerrillateelt
Iedereen bepaalt elk jaar rond maart, april, zijn strategie om een stukje grond in de buurt van een rivier te bemachtigen of een vriend te vinden met een tuin of balkon. Zelfs in de meest dorre en moeilijk toegankelijke gebieden kunnen telers nog een mooie oogst maken met bijvoorbeeld waterballonnen of door tonnen te maken voor de opvang van water. Dankzij het klimaat in de Pyreneeën kunnen telers vanaf maart planten. Sommigen kweken de stekken op in een kast om ze dan halverwege mei uit de grond te halen om te voorkomen dat de planten gaan bloeien. Weer anderen laten de zaden ontkiemen om ze daarna in de loop van de maand in de grond te stoppen. Twee jaar geleden verschenen ook de autoflower zaden (ook bekend als autoflowering zaden, red.), die de teler voor zijn stukje grond kan gebruiken. Jean, 33 jaar oud en al meer dan tien jaar teler: “We kunnen vanaf nu tweemaal en soms zelfs driemaal oogsten. We planten in maart autoflowers die we dan eind juni oogsten. De gewone marihuana zaaien we in april en wordt in oktober geoogst en ten slotte de laatbloeiers, zoals de Super Silver Haze of de Hawaïaanse zaden die in november worden geoogst.”
Toch brengt de guerrillateelt buiten steeds meer risico’s met zich mee, omdat het aantal dieven elk jaar groter wordt. Een aantal kwekers heeft besloten om in de laatste bloeimaand hun planten te bewaken. Dit jaar zag een teler twee mannen op zijn plantage. Hij schoot er één dood die hij vervolgens dumpte in de berm van een autosnelweg. Zelfs het aantal diefstallen binnenshuis neemt toe. Onlangs drongen twee gemaskerde en bewapende mannen het appartement van Thomas binnen en beroofden hem van zijn totale oogst met een waarde van zo’n 2.000 euro.
Het aantal indoor-plantages neemt toe. Dit blijkt uit het feit dat er sinds twee jaar in Zuid-Frankrijk enorme plantages zijn ontdekt. In 2011 zijn er meer dan 600 planten aangetroffen in een loods in Nîmes en 700 planten in Montpellier. Dit betekent voor elk van deze plantages een jaarproductie van meer dan een ton wiet, oftewel zo’n 1,5 miljoen euro aan opbrengst per jaar. Een analist van de Dienst Verdovende Middelen: “Het opzetten van dit soort cannabisfabrieken is niet zo duur; ze leveren 40 maal de kosten op.” De politie is elke keer weer verbaasd over het professionalisme van deze cannabisplantages. Het lijkt erop dat de teelt voor eigen gebruik plaatsmaakt voor een bijna industriële teelt, georganiseerd door criminele bendes.
David Weinberger van het Institut National des Hautes Études de la Sécurité et de la Justice (INHESJ): “De nieuwe marihuanavariëteit made in Europa nestelt zich definitief in Frankrijk en lijkt de concurrentie aan te gaan met Marokkaanse hasj.” Op onze markt is de Franse wiet het best vertegenwoordigd: een op de twee gebruikers (47,7%) zegt wiet made in France te gebruiken. Wiet vertegenwoordigt nu 40% van het Franse gebruik, terwijl tot halverwege de jaren negentig 90% van de markt door hasj werd ingenomen.
Wat betreft de politiek, staat de discussie over de legalisering in Frankrijk op het programma van de linkse partij. Ex-minister Daniel Vaillant heeft dit jaar een onderzoek gepubliceerd naar een gecontroleerde legalisering van marihuanabezit en -productie, waarin hij kritiek levert op het falen van het terugdringingsbeleid en de kosten voor de samenleving (3 miljoen euro per jaar). Volgens Vaillant zou legalisering de beste manier zijn om de georganiseerde misdaad te bestrijden en een kwaliteitsproduct te garanderen. We zullen tot de volgende verkiezingen moeten wachten om te zien of links een oplossing voor dit vraagstuk heeft.
Auteur: Vincent Basset
- Disclaimer:Wet- en regelgeving omtrent cannabisteelt verschilt vaak per land. Sensi Seeds raadt u daarom dan ook aan om de lokale wet- en regelgeving na te gaan. Handel niet in strijd met de wet.
