De wetenschappelijke en anekdotische verslagen over rectaal cannabisgebruik zijn verrassend tegenstrijdig. Soms is de beste manier om iets te onderzoeken het gewoon zelf proberen. Voor de wetenschap, voor Sensi Seeds, voor journalistieke integriteit en gewoon voor de lol heb ik een cannabiszetpil geprobeerd en de resultaten beschreven.
Ik heb nog nooit iemand over recreatief rectaal cannabisgebruik horen praten. Uitgesproken voorstanders van elke andere vorm van cannabisgebruik vind je overal, van internetforums en internationale hennepbeurzen tot coffeeshops en bepaalde woonkamers op vrijdagavond. Het onderwerp “van een sterke high genieten met zetpillen” is (bij mijn weten) echter nog niet aangesneden. Is rectale cannabis dan het laatste taboe van recreatief gebruik? Werkt het überhaupt? Er was maar één manier om daar achter te komen.
Ik heb nog nooit cannabis of andere drugs in mijn onderste regionen geduwd. Ik had er wel van gehoord, maar ik heb nooit de neiging gehad om het zelf te proberen.
Toen ik nog joints rookte, had ik een ritueel: perfecte, smakelijke en vlot brandende kogels maken. Waarschijnlijk zijn er ook wel rituelen voor rectaal cannabisgebruik, als je het vaak genoeg doet. Toch is het niet echt iets wat je met je vrienden bespreekt terwijl je aan de thee zit.
Gelukkig zijn bepaalde vriendschappen sterk genoeg en slaagde ik erin om een labpartner te vinden voor mijn eerste stapjes in deze onbekende wereld.
Stap 1: Koop zetpillen voor recreatief rectaal cannabisgebruik
Je kunt cannabiszetpillen niet kopen in een coffeeshop of apotheek, zelfs niet in Amsterdam. Gelukkig heb ik er toch een paar weten te bemachtigen (van iemand die anoniem wilde blijven). Ze waren gemaakt van met butaan afgescheiden hele plantconcentraten in een basis van kokosnootolie, waardoor ze een aangename en bijna chocolade-achtige geur hadden, een beetje zoals spacecakes. Ze wogen elk twee gram.
Ik heb ze laten testen, en volgens de resultaten bevatten ze 16% THC en 1% CBD, waardoor er zeker een psychoactief effect zou optreden als ik ze op een mij bekende manier innam.
Nu we cannabiszetpillen hadden, moesten we twee soorten voorbereidingen treffen: de klassieke ‘set en setting’. Voor de set moesten we onderzoek doen. Ik vond praktische tips, waaronder “ga op je zij liggen en buig één been om het inbrengen makkelijker te maken” en “laat tot minstens 15 minuten daarna geen winden”.
Ik vond anekdotische verslagen: “Bij mij begint er ongeveer 1 minuut na het “doseren” muziek in mijn hoofd te spelen”, “Na enkele minuten begon een warm, aangenaam gevoel zich al te verspreiden over mijn hele bekkengebied.”
En ik vond wetenschappelijke teksten waarin stond dat het misschien helemaal niet zou moeten werken.
Hoe zit de wetenschap achter rectaal cannabisgebruik in elkaar?
Volgens Dr. Allan Frankel, die de rectale absorptie van cannabis heeft onderzocht en erover heeft geschreven, voelden zijn testpatiënten niets toen ze cannabisolie in cacaoboter probeerden. Een analyse van hun plasma toonde verwaarloosbare THC- en CBD-gehaltes. Volgens “Practical Pharmaceutics: An International Guideline for the Preparation, Care and Use of Medicinal Products” kan het rectum vetten niet efficiënt absorberen.
Alle werkzame stoffen in een zetpil moeten eerst oplossen in het waterige slijm dat het rectum omhult en vervolgens in de bloedbaan terechtkomen. Ze kunnen niet direct door het membraan worden geabsorbeerd zonder de waterige slijmlaag te doorkruisen.
Daarom kunnen werkzame stoffen die zelf lipofiel zijn (zoals cannabinoïden) beter niet worden gecombineerd met een vette of olieachtige drager als ze bedoeld zijn voor rectaal gebruik, omdat dit hun totale absorptie zal verminderen. Aangezien zowat elke cannabiszetpil die ik online vond een vettige basis had (zoals die van mij), had dit hun efficiëntie moeten aantasten.
Gerelateerd artikel
De hemorroïdale aderen – de bovenste, middelste en onderste
Als we ervan uitgaan dat een deel van de cannabinoïde-inhoud door het slijm heen komt, dan circuleert die ofwel via de onderste en middelste hemorroïdale aderen richting de onderste holle ader (vena cava inferior) zonder langs de lever te komen, of hij gaat via de bovenste hemorroïdale ader naar de lever, waar het bij de eerste passage wordt gemetaboliseerd.
Er werd vermoed dat het gebrek aan psychoactiviteit te wijten was aan het feit dat de THC niet in de lever terechtkwam en dus niet metaboliseerde tot 11-hydroxy-delta-9-THC [S1] (11-OH-THC). Deze metaboliet is krachtiger, blijft langer in het systeem dan THC en passeert de bloed-hersenbarrière ook gemakkelijker. Interessant is dat het effect van veel drugs wordt verminderd bij metabolisme bij de eerste passage, maar dat van cannabis niet!
Bij het eten van cannabis ontstaan grote hoeveelheden 11-OH-THC (hoewel de ongemetaboliseerde THC een lage absorptiesnelheid heeft), dus dit metabolische proces bepaalt grotendeels de kracht van dezelfde dosis wanneer die op andere manieren ingenomen wordt. Met andere woorden, eenzelfde dosis cannabis heeft een ander effect afhankelijk van of je hem verdampt, rookt, eet of in je rectum inbrengt.
Het meest recente wetenschappelijke onderzoek naar de rectale absorptie van THC werd in 1991 gepubliceerd, en daarin werden Java-apen gebruikt. (Wanneer ik dit aan mensen vertel, zeggen ze: “Arme aapjes!”. Mijn antwoord is dan altijd: “Weet je wat ze nog meer met apen doen? Deze apen hebben nog geluk.”)
Uit de resultaten bleek geen rectale biologische beschikbaarheid, maar wanneer de cannabinoïde werd gecombineerd met de molecule ester hemisuccinaat (THC-HS), steeg de biologische beschikbaarheid tot 13,5% en bleef de THC gemiddeld 5,9 uur in het bloed aanwezig. THC-HS lost op in water, dus ook in de waterige slijmlaag.
Terug naar mijn persoonlijke rectale cannabiservaring
Al mijn theoretische onderzoek kwam eigenlijk neer op het volgende: volgens de anekdotes kan er iets gebeuren, volgens de wetenschap zou er niets moeten gebeuren. Meer kon ik niet doen voor de set, dus ging ik verder met de setting.
We legden matrassen op de grond in de woonkamer en zorgden ervoor dat er genoeg drinken en snacks aanwezig waren. Ik had muziek, films en interessante fotoboeken bij me om ons te stimuleren, mocht dat nodig zijn. Ik overwoog om kaarsen aan te steken om het voor mijn labpartner zo aangenaam mogelijk te maken, na al die praat over dierproeven en rectaal waterig slijm. Uiteindelijk heb ik de lichten gedimd, omdat vuur en een veranderde bewustzijnstoestand niet goed samengaan.
Om een zo nauwkeurig mogelijk verslag te kunnen schrijven, hadden we ons onthouden van andere drugs (zelfs van legale) en stelde ik een alarm in op mijn telefoon dat om het halfuur zou afgaan, zodat ik de ervaring in kaart kon brengen.
“Voor de wetenschap!”
We proostten met de grote, glibberige, donkergroene kogels. Les één: breng ze zo snel mogelijk in nadat je ze uit de koelkast hebt gehaald, want door de warmte van je vingertoppen beginnen ze te smelten. Dit betekent echter ook dat ze zelfsmerend zijn, en dat is dan weer handig. We gingen liggen, ik op mijn rug en mijn labpartner op zijn zij, en we wachtten af.
Na een halfuur begon ik te giechelen. Misschien was dit het begin van een high, misschien had het te maken met het feit dat ik voor mijn werk aan het livetweeten was over rectaal cannabisgebruik. Toen iemand me op Twitter vroeg hoe het ging, probeerde ik mijn ervaring te analyseren.
Ik voelde een niet onaangename lichte tinteling rond de inbrengplaats. Ik wist niet zeker of dat met een psychoactief effect te maken had. Mijn labpartner was in slaap gevallen, maar hij was dan ook ’s nachts van Londen naar Amsterdam gereisd en was die ochtend aangekomen. We konden nog geen conclusies trekken.
Gerelateerd artikel
Na een uur: de high
Mijn labpartner lag nog steeds te slapen en ik was op Twitter aan het uitleggen dat ik geen PDS of IBD had en dat we dit experiment puur om wetenschappelijke redenen uitvoerden. Een gevoel van diepe ontspanning verspreidde zich door mijn lichaam, vooral in mijn benen en bekkengebied. Op basis hiervan denk ik dat zetpillen een effectieve manier zouden kunnen zijn om menstruatiekrampen te verlichten. Ik voelde me heel rustig, maar niet slaperig, en besloot uiteindelijk om op te staan en naar de keuken te gaan om even een andere omgeving te zien en om te kijken of er psychoactieve effecten zouden optreden.
Dat gebeurde inderdaad. In de keuken kreeg ik ontzettende honger en merkte ik dat ik kleuren en patronen versterkt waarnam. Ik warmde wat soep op en merkte dat ik ook smaken versterkt waarnam. Ik moest giechelen toen ik eraan dacht hoe de grote Dr. Lester Grinspoon zich realiseerde dat hij zijn eerste cannabiservaring aan het beleven was toen de pizza die hij at ineens de beste werd die hij ooit had gegeten.
Ondanks het feit dat dit een duidelijk herkenbare cannabishigh was, voelde ik me anders dan wanneer ik cannabis at, rookte of verdampte. Mijn hoofd voelde helder en ik voelde me vredig, maar toch alert; een soort sativahigh zonder de zwevende hoofdroes of mogelijke verwarring.
Het was ontzettend prettig en helemaal niet overweldigend, maar ik bevond me wel degelijk in een andere staat van bewustzijn. De drakenbomen in mijn woonkamer waren fascinerend. Het was heel fijn om weer onder het dekbed te kruipen. Ik had geen behoefte aan extra entertainment. De tevredenheid en ontspanning deden me een beetje aan opiaten denken, maar ik was niet misselijk en voelde me niet afgezonderd.
Na anderhalf uur: 100 procent high
Ik voelde nog steeds dezelfde effecten, die nu stabiel leken en niet vervaagden of sterker werden. Mijn labpartner werd wakker en zei dat hij niet zeker wist of hij iets voelde, behalve ontspanning, maar hij had wel honger. Hij wist alleen niet precies wat hij wilde. (Achteraf gezien was dit een overduidelijk signaal dat hij wel degelijk de effecten voelde!) Het gesprek ging als volgt:
“Chocolade?”
“Nee.”
“Haverkoekjes met veganistische roomkaas?”
“Nee.”
“Eh… (Ik wist niet goed meer wat er nog meer eetbaar was) …Tomaten?”
“Ik denk het niet.”
“Oh, is het sojayoghurt met ananassmaak?”
“JA. Ja, dat is het. Oh, ja.”
“We zijn 100 procent high.”
Binnen drie minuten hadden we een liter van die yoghurt naar binnen gewerkt. Het smaakte fantastisch. Toen gingen we weer liggen en bespraken we de high. Die was sterk, maar niet psychedelisch, en we werden er ontzettend fysiek ontspannen van. Het is het best te vergelijken met een warm bad waar je niet uit wilt. Alle spanning verdween uit onze spieren.
Alert, spraakzaam en verrassend geurig
We voelden ons warm en zwaar, maar niet slaperig, en het effect leek te eindigen bij de bovenkant van onze hals, alsof we echt in een bad lagen en alleen ons hoofd boven water bleef. Toch was het geen ‘bankplakstone’. We bleven alert en spraakzaam. Hoewel het effect krachtig was, voelden we ons niet gedesoriënteerd of overweldigd.
(Er gebeurde nog iets wat ik niet had verwacht. Ik was er niets over tegengekomen tijdens al die uren onderzoek. Dus, beste lezer, deel ik het bij deze met jou. Je spijsverteringsstelsel begint te werken na het eten. Dit kan leiden tot winderigheid. En als je experimenteert met rectaal cannabisgebruik, ruiken deze winden als een kweekruimte vol sterke sativa’s vlak voor de oogst. Graag gedaan.)
Gerelateerd artikel
De volgende dag: Nog steeds high
De high duurde ook nog eens ontzettend lang. Mijn labpartner en ik waren allebei geen regelmatige cannabisgebruikers meer, waardoor we beiden een lage tolerantie hadden. Toch had ik niet verwacht dat ik de volgende ochtend nog steeds high zou zijn. Ik ging naar mijn werk, mijn labpartner at een stevig ontbijt en ging weer slapen.
Toen hij me om 3 uur ’s middags sms’te dat hij net wakker was geworden en vroeg of ik nog wat ananasyoghurt wilde meenemen, voelde ik de effecten bijna niet meer. Hij voelde zich pas uren later weer helemaal normaal. Daarom is rectaal cannabisgebruik met afstand de zuinigste methode die ik ooit heb geprobeerd.
Er is meer onderzoek naar rectaal cannabisgebruik nodig
Welke conclusies kunnen we trekken op basis van mijn onderzoek? Ten eerste, we voelden zeker geen placebo-effect. Ik heb genoeg cannabis gebruikt om het verschil te voelen. Ten tweede, hoewel ik het THC-gehalte in ons bloedplasma niet kon meten, kan ik je met zekerheid zeggen dat er genoeg van aanwezig was in onze endocannabinoïdesystemen.
Dus is de vraag: hoe kwam de THC daar terecht? We kunnen waarschijnlijk aannemen dat een deel van de THC de bovenste hemorroïdale ader heeft bereikt en bij de eerste passage gemetaboliseerd werd tot 11-OH-THC. Daar mikte ik op, dus mikte ik daar letterlijk op, in tegenstelling tot medicinale gebruikers die de zetpil waarschijnlijk lager in het rectum zouden houden om dit te vermijden.
Mogelijk bleef het effect zo lang duren omdat de THC die de eerste passage miste toen het de eerste keer de bloedbaan binnenkwam via de onderste en de middelste hemorroïdale aderen, uiteindelijk in de lever terechtkwam. Als dit zo is, vond er lang na de eerste dosis mogelijk een tweede fase van metabolisering tot 11-OH-THC plaats.
Toch moet de THC eerst de waterige slijmlaag doorkruisen om bij de hemorroïdale aderen te komen. Zoals ik eerder al zei, zou dit niet moeten kunnen zonder de aanwezigheid van hemisuccinaat-ester. Misschien ontstaat er ergens tijdens het maken van het met butaan afgescheiden concentraat THC-HS, of een ester die er genoeg op lijkt of iets vergelijkbaars waardoor er absorptie ontstaat?
Bij de experimenten op de Java-apen werd alleen THC gebruikt, geen hele plantenextract. Is het de aanwezigheid van andere cannabinoïden, het entourage-effect, die het cruciale verschil maakt? Bij het onderzoek van Dr. Frankel werd echter full spectrum-cannabisolie in cacaoboter gebruikt, en dat leek niet te werken. De dokter zelf concludeerde dat er meer onderzoek nodig is om deze consumptiemethode optimaal te benutten.
Voordelen van rectaal cannabisgebruik
Nu ik het geprobeerd heb, kan ik verschillende voordelen voor zowel medicinaal als recreatief rectaal cannabisgebruik bedenken. Zo is er de langdurende diepe ontspanning, die zeker pijn en spierspanning zou kunnen verlichten. Het verlengde hongereffect zou zeker mensen kunnen helpen die moeten aankomen, en dankzij de consumptiemethode lopen ze geen risico om orale eetlustopwekkers uit te braken. Je hebt maar een kleine hoeveelheid nodig voor een effectieve dosis, en de dosering is gemakkelijk te controleren.
Een ander voordeel ten opzichte van eetbare producten (zoals cake of snoep) is dat de kans klein is dat iemand per ongeluk een cannabiszetpil inbrengt omdat hij/zij denkt dat het een onschuldige snack is. Er zijn talloze verhalen over mensen die per ongeluk ‘eet-icijnen’ opeten, en die lopen zelden goed af. Ik ben al vele jaren psychonaut, maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand ergens een zetpil vindt en die zomaar inbrengt.
Ik had de volgende dag iets meer moeite om mijn werk te doen, maar het was zeker niet onmogelijk. Ik was blij dat ik geen zware machines moest besturen of bedienen, maar ik was helder genoeg om te schrijven, met collega’s om te gaan, naar de winkel te gaan en te koken. Dit zou ideaal zijn voor mensen die effectieve pijnbestrijding nodig hebben, maar nog wel moeten kunnen werken.
Gerelateerd artikel
Wat vind jij?
Heb jij al eens rectaal cannabis gebruikt? Hoe was jouw ervaring? Hoe denk je dat het komt dat ervaringen in dit geval de wetenschap tegenspreken? Ik zou vooral graag de meningen horen van mensen die meer over biochemie weten dan ik! Laat het me weten door een bericht achter te laten!
- Disclaimer:Dit artikel kan niet ter vervanging worden gebruikt voor professioneel medisch advies, een diagnose of behandeling. Neem altijd contact op met uw arts of andere bevoegde deskundigen. Stel het vragen van medisch advies niet uit en negeer medisch advies niet naar aanleiding van wat u heeft gelezen op deze website.
Awesome Article! I have been using Full Spectrum CBD Tinctures and I love it! Ive been using it for a couple of months now and I can deffinantly see a difference!
Beste,
Ik heb vanavond cannabis rectaal gebruikt: 1 potje cbd olie van 5 ml en 1.5 potje thc olie van 10 ml per flesje, mijn endeldarm werd ietsjes gevoeliger, maar het was totaal niet wat ik er van verwacht had, ik hoop dat ik nog nieuwe ideeen heb om te experimenteren, anders is het allemaal voor niets, zou jammer zijn.
Monique Posthumus heeft haar “achterdeur” ervaringen treffend beschreven in haar boek: https://www.bol.com/nl/p/kanker-en-cannabis/9200000053013263/
Lezen, absoluut de moeite waard!