Het verbod op cannabis ging de samenleving beschermen tegen moord, onrust, verslaving en volledige instorting. Althans, dat hield iedereen ons voor, van politici tot verenigingen van ouders en leerkrachten. Bijna een eeuw later heeft het verbod precies datgene veroorzaakt wat het had moeten voorkomen. Dus, wie profiteren er dan van het verbod op cannabis?
Mensen die tegen cannabis zijn geven meestal “drugdealers” als antwoord op deze vraag. Ze zien een angstaanjagend, schimmig figuur, verlicht door een straatlantaarn, een silhouet met de onvermijdelijke hoody en baseballpet die de eerste fix gratis aanbiedt om z’n onschuldige slachtoffer daarna in zijn gruwelijke verslavingsnet te strikken. Voor diegenen die beter geïnformeerd zijn en minder ontvankelijk voor propaganda kan die “drugsdealer” echter ook slaan op een gemoedelijke tuinier die zelf zijn stuff verbouwt, op de als zeemeermin verklede persoon die op een festival bij de chai-stand rondhangt en zachtjes vraag of je hasj wilt kopen, op hun vrienden en zelfs op zichzelf.
Er zijn veel “drugsdealers” die alleen cannabis doen – meestal om redenen van ethiek, persoonlijke veiligheid en omdat ze hun eigen spul verbouwen – en werken volgens het principe “ik heb hasj of wiet en anders niet”. Deze groep profiteert niet van het verbod op cannabis. Integendeel, zij hebben eronder te lijden. De andere groep is een stereotype dat weinig met de realiteit van doen heeft als we het hebben over mensen die alleen handelen in cannabis en niet veel meer wanneer we verwijzen naar diegenen die kleine hoeveelheden andere drugs leveren. Polydrugdealers leveren een breder scala aan middelen en als een middel uitverkocht is, bieden ze wellicht een ander aan. Deze manier van doen heeft de mythe gecreëerd van cannabis als doorgangsdrug. Vaak echter zijn zelfs deze mensen niet het probleem of degenen die het meeste profiteren van het cannabisverbod. Ze zijn niet meer dan het winkelpersoneel van de georganiseerde misdaad. Het is de groothandelsindustrie waar het gevaarlijk wordt; en hoe meer geld er mee gemoeid is des te groter het risico wordt.
De georganiseerde misdaad profiteert beslist van het cannabisverbod
Cannabis blijft interessant voor de georganiseerde misdaad zolang het verboden blijft. En met een doorlopende vraag, onbelaste winsten en een niet-gereguleerd, relatief eenvoudig productieproces is dat niet verwonderlijk. Het EU-rapport over de drugsmarkt 2016 verklaart dat “de geschatte waarde van de detailhandelsmarkt voor cannabis in de EU in 2013 9,3 miljard euro bedroeg, met een waarschijnlijke bandbreedte van 8,4 tot 12,9 miljard euro. Dit vertegenwoordigt iets minder dan twee vijfde van de totale drugsmarkt.”.
De overeenkomsten tussen de huidige status van cannabis en die van alcohol tijdens de Drooglegging in de VS zijn onontkoombaar. De maffia en andere misdaadorganisaties handelen niet langer in alcohol omdat daar geen winst te halen valt. Hun methodes zijn onethisch, gewetenloos en meedogenloos efficiënt. Ze oefenen aantrekkingskracht uit op mensen die veel meer waarde hechten aan geld dan aan productkwaliteit, veilige en humane werkomstandigheden en zelfs mensenlevens. Misdaadbendes geven iemand die zijn cannabis niet kan betalen maar al te graag krediet om ze vervolgens te dwingen tot handelingen die ze anders nooit hadden gepleegd om hun schuld af te lossen. Grootschalige, illegale cannabisproductie genereert contanten die terug de zwarte markt in worden geploegd, witgewassen (meer daarover later) of gebruikt om activiteiten te financieren die veel erger zijn dan planten verbouwen.
Terroristen profiteren van het verbod op cannabis
De organiseerde misdaad is niet de enige sector die profiteert van het cannabisverbod. Uit recent bewijs van de Italiaanse politie wordt duidelijk dat IS en de Italiaanse maffia samenwerken om cannabis te vervoeren van Noord-Afrika naar Europa. In april 2016 verklaarde Franco Roberti, het hoofd van de Italiaanse antimaffia- en antiterrorisme-eenheid, dat IS grote delen van de Europese hasjsmokkelroutes in Libië en het Middellandse zeegebied in handen heeft. Naar blijkt haalt de terroristische organisatie 7% van zijn inkomsten uit het transport van drugs, ook al zijn cannabis en andere verdovende middelen volgens de shariawetgeving verboden. Volgens de Koran 5:90 zijn “verdovende middelen … niets dan het smerige werk van de Duivel, dus vermijd [ze] om succesvol te zijn.” Sayyid Ali Khamenei, een autoriteit op het gebied van religie en op dit moment het hoofd van de Islamitische republiek Iran, zegt in zijn boek Practical Laws of Islam: “Het is haram [religieus verboden] om op enigerlei wijze narcotica te gebruiken … Evenzeer is het haram om op enigerlei wijze in narcotica te handelen, dus het in bezit te hebben, te vervoeren, op te slaan, te verkopen, te kopen enz.”. (Het moge duidelijk zijn dat het bij IS beroerde moslims zijn.) Volgens Franco Roberti, in zijn boek The Opposite of Fear, zou het een betere tactiek zijn om het verbod op te heffen dan te versterken: “Decriminalisering of zelfs legalisering zou beslist een wapen tegen drugshandelaars zijn, onder wie terroristen schuilen die er geld aan verdienen.”
Dit is geen nieuw fenomeen en soms komt er niet eens geld aan te pas. In 2002 smoorden de Amerikaanse autoriteiten een poging van een Amerikaans burger en twee Pakistani in de kiem om tonnen hasj en heroïne te ruilen voor Stinger-raketten die ze vervolgens aan Al Qaeda wilden verkopen.
De wapenhandel profiteert van het verbod op cannabis
Terroristische organisaties willen zich tot de tanden toe bewapenen. Ze besteden schaamteloos een groot deel van hun drugswinsten aan wapens. Dit geldt ook voor de drugskartels die op dit moment een grootschalige, bloedige oorlog uitvechten in Mexico, met name aan de grens met de VS, waar de drugshandel honderdduizenden levens heeft gekost. Het is moeilijk exact vast te stellen hoeveel van de winst van de kartels afkomstig is uit cannabis. De schattingen lopen van 15% tot 60%, maar deze zijn louter gebaseerd op de cannabis die van Mexico naar de VS wordt getransporteerd en nemen de cannabis die door de kartels op Amerikaanse bodem wordt gekweekt niet in aanmerking.
De kartels worden bevoorraad met een combinatie van wapens die zijn ‘omgeleid’ van het Amerikaanse leger en Mexicaanse wetshandhavingsinstanties en wapens voor militaire toepassingen die in de VS legaal te koop zijn. Hieronder vallen volautomatische wapens die voor 1986 zijn gemaakt en – in 43 staten – “aanvalswapens”, losjes gedefinieerd als semiautomatische vuurwapens met een magazijn met hoge capaciteit. De zwartemarkthandel in die laatste categorie wapens wordt nog eenvoudiger gemaakt door het feit dat de meeste staten het aangifte doen van verlies of diefstal van vuurwapens niet verplicht hebben gesteld. De wapens worden vervolgens naar Mexico gesmokkeld en betaald met drugsgeld of, soms, gewoon geruild voor cannabis. Een recent rapport over inbeslaggenomen wapens van de afdeling georganiseerde misdaad van het Mexicaans openbaar ministerie (PGR) verklaart dat “…het bij drie van de vier wapens gaat om zeer krachtige wapens met een lange loop waarvan de meerderheid volgens de wet alleen door het leger gebruikt mag worden. Meer dan 70% was afkomstig uit de VS. Tot de inbeslaggenomen wapens behoorden ook fragmentatiegranaten, raketten en antipersoonsmijnen.”
De wetshandhavingsinstanties worden bevoorraad door zowel de Mexicaanse als de Amerikaanse overheid. Tussen 2009 en 2015 ontving Mexico in het kader van het Merida-initiatief van de VS meer dan 1,2 miljard dollar aan wapens, training en hulp. In totaal verwachtte men 2,3 miljard dollar te krijgen. Tot de leveranties hoorden Black Hawk-helikopters, gefabriceerd door Sikorsky Aircraft, een dochterbedrijf van Lockheed Martin, ’s werelds grootste wapenproducent. De twee wapens die de kartels het meest gebruiken zijn de AK-47 en kaliber .223-modellen, waaronder AR-15 geweren. Beide types worden gefabriceerd in de VS.
Wat volkomen duidelijk wordt als je naar alleen al dit slagveld kijkt, is dat diegenen die de wapens fabriceren en verkopen aan beide kanten de echte winnaars zijn. Of het geld nu afkomstig is van overheden of drugskartels, een aanzienlijk deel wordt gegenereerd door het cannabisverbod en komt terecht bij de bedrijven die en masse instrumenten van de dood produceren. Dit gaat op voor elk land dat te maken heeft met de War on Drugs.
Banken profiteren van het verbod op cannabis
Hoe verplaatsen deze immense sommen gelds zich? Vanzelfsprekend kan de legale kant van de wapenhandel het banksysteem ongestraft gebruiken. Maar hoe zit dat met de illegale kant? Bovendien worden er ook nog enorme bedragen aan drugs verdiend ( inclusief cannabis) die niet aan wapens besteed worden. Misschien dat het beeld uit de film van het koffertje met geld dat van zweterige hand naar zweterige hand verhuist, opgaat voor de kleinere deals, maar wanneer het om honderdduizenden dollars gaat, zijn er andere middelen nodig.
Een korte geschiedenis van het witwassen van drugsgeld
Al in het begin van de jaren 1980 merkte de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling in Parijs, dat aanzienlijke sommen maffiageld door het internationale banksysteem werden verplaatst en als zodanig witgewassen werden. De Financial Action Task Force (FATF) werd opgericht om dit de kop in te drukken en langzaam maar zeker lukte dit ook. Naarmate bancaire instellingen groter en mondialer werden, werd het moeilijker om zwart geld het systeem in te sluizen.
Dit veranderde aan het begin van de jaren 2000. De eerste financiële crisis vond plaats en de controle van de FATF verslapte, met name ten aanzien van offshore jurisdicties. Drugsgeld kon opnieuw het banksysteem ingesluisd worden. In Mexico deden geldwisselkantoren, casas de cambio genaamd, die internationale contantenoverboekingen en reischeques verwerkten, goede zaken met de Amerikaanse Wachovia Bank. Wachovia, dat inmiddels eigendom is van Wells Fargo, was in 2004 een van de grootste banken in de VS en kneep een oogje dicht wanneer het ging om stortingen van contanten, op volgorde genummerde reischeques en aankopen van onder andere vliegtuigen die werden mogelijk gemaakt door hun eigen casas de cambio.
Wachovia was niet de enige bank. HSBC verhandelde voor Wachovia circa € 335,8 miljard en toen Wachovia in 2009 werd doorgelicht en zijn activiteiten staakte, ging HSBC vrolijk door met het aanvaarden en verwerken van gigantische bedragen van drugskartels. HSBC maakte het mogelijk, door gebruik te maken van de casas de cambio en banken in Mexico en Californië die het had overgenomen, plus via zijn eigen kantoren, dat drugsgeld werd witgewassen. Men bankierde zelfs voor terroristische organisaties.
Van dit geld profiteerden vanzelfsprekend de banken. Vanwege de financiële crisis waren banken tussen 2008 en 2011 wanhopig op zoek naar liquide middelen, die uit legale bronnen en door interbancaire leningen waren opgedroogd. Deels dankzij de efficiëntie van het FATF in de voorgaande jaren en deels door de escalatie van de War on Drugs die hen extra winstgevend maakte, beschikte de georganiseerde misdaad over de contanten waarom de banken zaten te springen.
Dit is geen speculatie. In 2009 en 2012 gaf Antonio Maria Costa, Executive Director van de United Nations Office on Drugs and Crime (UNDOC), interviews waarin hij expliciet verklaarde dat geld dat was verdiend met internationale drugshandel werd gebruikt om banken tijden de financiële crisis te redden. Uit het interview uit 2012 met Executive Intelligence Review:
“EIR: Bood de financiële crisis criminele organisaties de kans om hun geld in te brengen of was de financiële crisis een kans voor de banken om meer geld aan te trekken? Welke partij neemt het initiatief?
Costa: De penetratie van de financiële sector door crimineel geld is zo wijdverbreid dat het waarschijnlijk juister zou zijn te zeggen dat het niet de maffia was die het banksysteem probeerde binnen te dringen maar dat het de bancaire sector was die actief op zoek was naar kapitaal – met inbegrip van crimineel geld – niet alleen als deposito’s maar ook in de vorm van aandelenacquisities en in sommige gevallen zelfs een zetel in de Raad van Bestuur.”
In 2009 verklaarde hij dat dit zwarte geld “het enige liquide investeringskapitaal” was dat sommige banken die in 2008 op omvallen stonden ter beschikking stond en dat dientengevolge de meerderheid van de 352 miljard dollar aan drugswinsten werd opgenomen in het economische systeem. Bewust of onbewust profiteerde het complete mondiale bancaire systeem, van directies tot kassières, van het cannabisverbod.
Wie zouden er profiteren als cannabis legaal was?
Dit artikel, zo lang en serieus als het is, roept diverse interessante vragen op. In welke staat zou de economie verkeerd hebben en nu verkeren als de handel in cannabis legaal was geweest? Als de gigantische deposito’s legaal en dus belastbaar waren geweest? Hoeveel geld dat op dit moment wordt besteed aan het bewapen van overheidsdiensten die oorlog voeren tegen drugs zou kunnen worden gebruikt voor scholen, gezondheidszorg en buurtcentra? Wie ziet u liever profiteren: ethische boerencoöperaties of wapenfabrikanten? En denk u nog steeds, nu u dit artikel gelezen hebt, dat de straatdealers degenen zijn die profiteren van het verbod op cannabis? Laat het ons weten door hieronder een berichtje achter te laten.
Volgens mij kan dit pas werken nadat er gelegaliseerd is en er gebruik wordt gemaakt van een totaal gestandaardiseerd productieproces. Nu spelen er, behalve genetica, nog te veel variabelen mee die een wiet maken zoals die is, en daarmee ook zijn uitwerking. Zelfs met 2 stekken van eenzelfde moeder kan er uiteindelijk nog grote verschillen in het eindproduct zijn als beide stekken op verschillende wijze gekweekt zijn, op verschillende momenten geoogst zijn of verschillende droogmethoden hebben ondergaan. Een te vroeg geoogste en slecht gekweekte Jack Herer heeft een totaal andere fingerprint dan een natuurlijk gerijpte en goed gekweekte Jack Herer.Dezelfde naam maar verder totaal verschillend in smaak, kwaliteit en werking.
Verder denk ik dat beoordelingen te subjectief zijn, wat ik beschouw als een prima te roken wietje voor overdag is voor iemand anders sterk genoeg om spontaan in een coma te schieten.
Wow Nol Van Schaik actually read and approved this, I’d be honoured if I were Sebastián Marincolo.
Great article, for all of you who aren’t blind to the truth: check out the dutch wiki about cannabis and be ashamed for the people who wrote that bull!!
Brilliant idea, I will cooperate once this takes off, and will try to get all Haarlem coffeeshops into this.
Nol van Schaik,
secretaris THC.
Geweldig artikel
de tijd voor legalisatie wereldwijd is nu wel aangebroken… nu nog doen….
Goed stuk ! Gelinkt op: http://www.coffeeshopnieuws.nl/