De voordelen van het persen van rauwe cannabis zijn de afgelopen jaren op grote schaal verkondigd, maar er zijn maar heel weinig empirische gegevens gepubliceerd die de voordelen wetenschappelijk bevestigen. Het anekdotische bewijs neemt echter toe en veel mensen zweren daarbij. Maar zijn er inherente risico’s? En zo ja, wat zijn die risico’s dan?
Wat zit er achter deze hype?
Een betere vraag zou zijn “Wie zit er achter deze hype?”, aangezien dit grotendeels te danken is aan de promotionele inspanningen van één man, Dr. William Courtney. Dr. Courtney is een in Californië gevestigde arts die in het bezit is van een BSc in Microbiologie van de Michigan University, een MD van de Wayne State University en een Postdoctoraat in Forensisch Onderzoek en Forensische Geneeskunde.
De vrouw van Dr. Courtney, Kristen Peskuski, meldt dat ze met succes de symptomen van lupus heeft bestreden door vers cannabissap te gebruiken. Sindsdien heeft het echtpaar de behandeling enthousiast gepromoot en beweert dat deze voordelen biedt bij een aantal ziekten waarvan de doeltreffendheid nog niet is beoordeeld.
Veel van de beweringen van Dr. Courtney zijn niet onderbouwd en gemakkelijk te ontkrachten, en de trend om cannabis te persen loopt een groot risico om als een rage te worden afgedaan. Maar zijn de beweringen op de één of andere manier gefundeerd? Er zijn maar weinig gerenommeerde bronnen waaruit we een conclusie kunnen trekken. Het merendeel van de beschikbare artikelen is te vinden op alternatieve lifestyle- en countercultuurblogs, en zijn niet gebaseerd op wetenschappelijke studies.
Uitleg over cannabinoïdezuren
Op de levende plant is maximaal 90% Δ9-THC aanwezig in de vorm van het carbonzuur Δ9-THCA (hierna gewoon THCA genoemd). Cannabidiol (CBD) is aanwezig in de vorm van CBDA, cannabigerol (CBG) als CBGA, cannabichromeen (CBC) als CBCA, enzovoort.
Carbonzuren (de meest voorkomende groep organische zuren) wordt zo genoemd door de aanwezigheid van ten minste één carboxygroep die door een enkelvoudige atoombinding met een andere functionele groep is verbonden. In de organische chemie verwijst een functionele groep gewoon naar een groep atomen in een molecule die verantwoordelijk is voor de karakteristieke reacties van de molecule.
Een carboxygroep bestaat uit een carbonylgroep (C=O; een koolstofatoom dat door een dubbele atoombinding is verbonden met een waterstofatoom) en een hydroxylgroep (O-H; een zuurstofatoom dat door een enkelvoudige atoombinding met een waterstofatoom is verbonden) en het geheel wordt normaliter uitgedrukt als -COOH of -CO2H. Voor het gemak wordt THCA uitgedrukt als THC-CO2H (de chemische formule is echter C22H30O4 en die van THC zelf is C21H30O2), CBDA als CBD-CO2H en CBG als CBG-CO2H.
Vóór het verwerken van cannabisplantmateriaal bestaan er dus al cannabinoïdes in deze zure vormen. Zure cannabinoïden zijn niet-psychoactief en dat vormt de aanleiding om onderzoek te doen naar hun potentiële medicinale voordelen.
Als cannabis wordt gedroogd of aan hitte wordt blootgesteld, zetten de zuren zich om in hun neutrale, psychoactieve vormen, in een reactie die bekend staat als decarboxylering.
Decarboxylering van carbonzuren
Als er decarboxylering optreedt, gaat kooldioxide (CO2) verloren,, waardoor de carboxygroep wordt afgebroken. Het overgebleven waterstofatoom vormt een enkelvoudige atoombinding met het resterende deel van de molecule en levert zo een extra proton (een waterstofatoom bestaat uit één proton en één elektron, waarbij het elektron wordt gedeeld om de atoombinding te vormen).
Als cannabinoïdezuren worden blootgesteld aan hitte (bijvoorbeeld door roken of door verhitting om cannabisboter te maken), vindt de decarboxylering zeer snel plaats. Het gebeurt ook zeer langzaam bij kamertemperatuur, hoewel tegen de tijd dat de cannabis is gedroogd het proces nog lang niet voltooid is. In feite ondergaan de cannabinoïdezuren door de hitte een degeneratieproces, zodat de zogeheten cannabinoïden worden gevormd.
Voor een volledige decarboxylering zou het genoeg moeten zijn om na het drogen enkele weken te curen, maar dit kan er ook voor zorgen dat de THC wordt afgebroken en wordt omgezet in CBN. Om dit te voorkomen, mag de cannabis tijdens het curen niet worden blootgesteld aan lucht of zonlicht.
Hoe treedt decarboxylering op?
Bij het verwerken van verse, onbewerkte cannabis breken de trichomen af en begint heel langzaam de decarboxylering. Handgewreven hasj en extracten van verse planten zijn dan ook een bron van vergiftiging, maar het duurt weken om te drogen en te curen voordat ze klaar zijn voor consumptie. In sommige (met name hete, tropische) klimaten kan de decarboxylering van cannabinoïdezuren al beginnen tijdens het kweken van de plant, als deze bijna volgroeid is.
Het proces kan worden versneld door cannabis zachtjes gedurende 30-60 minuten te verwarmen in een elektrische oven op een temperatuur van 110-120°C. Dit is heet genoeg voor decarboxylering, maar niet heet genoeg om cannabinoïden, flavonoïden en terpenoïden af te breken.
Decarboxylering van cannabinoïdezuren in het lichaam
Over het biomechanisme van cannabinoïdezuren in ons lichaam is niet veel bekend. Tot voor kort waren onderzoekers veel meer geïnteresseerd in de werking van de cannabinoïdes zelf.
Het lijkt erop dat het omzetten van THCA naar THC in het lichaam zeer beperkt is, dus als een individu verse, niet-gedroogde cannabis gebruikt, zou er weinig tot geen psychoactieve werking zijn (ook al kunnen de terpenen de terpenoïden zorgen voor stemmingswisselingen).
In één onderzoek konden de onderzoekers niet meer dan 70% van de in het gebruikte monster aanwezige THCA decarboxyleren. In een eerder onderzoek konden onderzoekers slechts 30% van de THCA in THC omzetten. Er wordt veel gespeculeerd over de maximale decarboxyleringssnelheid. Bij slechts 85°C begint de afbraak van THC tot CBN,, en het is zeer aannemelijk dat dit zelfs tijdens de decarboxylering gebeurt.
De stelling van Dr. Courtney dat voor de consumptie van gedecarboxyleerde cannabis de zeer geneeskrachtige cannabinoïden (THCA of CBDA) verloren gaan, is dan ook twijfelachtig. Volgens bovengenoemd onderzoek krijgen zelfs gebruikers van gedecarboxyleerde cannabis een beperkte hoeveelheid cannabinoïdezuren binnen.
Metabolisme van THCA in het lichaam
Eén onderzoek heeft aangetoond dat er na het inslikken van cannabis THCA in het bloed en in de urine aanwezig is (in concentraties van 5,0-18,6% van die van THC).. Uit dit onderzoek bleek ook dat THCA sneller door het lichaam wordt afgebroken dan THC, aangezien de hoogste verhoudingen tussen THCA en THC werden gevonden bij personen die het laatst cannabis hadden gerookt.
Een ander onderzoek bestudeerde ratten die oraal THCA toegediend hadden gekregen, waarbij urinemonsters werden geanalyseerd op metabolieten die konden wijzen op een biochemisch patroon. Men ontdekte dat THCA wordt gehydroxileerd tot een stof die bekend staat als 11-OH-THCA, die vervolgens oxideert tot 11-COOH-THCA. Op dezelfde manier wordt THC gehydroxileerd tot 11-OH-THC, dat vervolgens oxideert tot 11-COOH-THC.
De mogelijke voordelen van rauwe cannabis
Er is inmiddels voldoende bewijs dat cannabinoïdezuren beter biobeschikbaar zijn voor het menselijk lichaam dan gedecarboxyleerde cannabinoïdes.. Het is echter ook algemeen bekend dat inhalatie de grootste biobeschikbaarheid oplevert en dat het bijna onmogelijk is om rauwe cannabisbloemen te roken. Orale inname vormt een van de laagste biobeschikbaarheden, wat toeneemt als het rauw wordt ingenomen.
Er is aangetoond dat zowel THCA als THC een neuroprotectief effect hebben. THCA blijkt veelbelovend als behandeling voor de ziekte van Huntington en andere stofwisselings-, neurodegeneratieve en neuro-inflammatoire ziekten.
In rauwe cannabis zitten nog altijd alle terpenen, flavonoïden en plantaardige alkaloïden die anders tijdens het verhitten of drogen verloren zouden zijn gegaan. Onderzoek naar de mogelijke voordelen van deze bestanddelen voor onze gezondheid is niet heel uitgebreid, maar er zijn aanwijzingen dat terpenen en flavonoïden de hersendoorbloeding en de hersenactiviteit kunnen verbeteren (bruikbaar voor aandoeningen zoals Alzheimer). Bovendien kunnen zij de respiratoire pathogenen doden en ontstekingsremmend werken. Doorgaans worden ze niet als psychoactief beschouwd, maar kunnen wel kalmerend werken.
Dr. Courtney legt de voordelen uit van het persen van rauwe cannabis
In de video ‘LEAF’ beschrijft Dr. Courtney de voordelen van het persen van rauwe cannabis. In de film is ook Kirsten Peskuski te zien, die verse cannabis gebruikte om systemische lupus, reumatoïde artritis en endometriose te behandelen:
Nadelen & risico’s bij de consumptie van rauwe cannabis
Cannabisbladeren bevatten een variabel cannabinoïdezuurgehalte en zonder tijdrovende proeven is het bijna onmogelijk om vast te stellen of de dosis correct is. Dr. Courtney stelt dat een “voedingsdosis” van 600-1000 mg THCA zou moeten worden geconsumeerd, maar in de praktijk zou voor de consumptie van deze hoeveelheid cannabinoïdes een enorme hoeveelheid blaadjes of toppen nodig zijn.
Dr. Courtney stelt dat mensen met galblaas- of nierproblemen geen rauwe cannabis mogen consumeren. Dit geldt ook voor mensen die bloedverdunnende medicijnen voorgeschreven krijgen, in verband met het vitamine K-gehalte van de cannabis (vitamine K is de enige vitamine die in cannabis aanwezig is en kan de vertering van deze medicijnen in de lever beletten).
Rauwe cannabis kan ook bacteriën en andere pathogenen bevatten die na inname ziektes kunnen veroorzaken. Er zijn op cannabisplanten zowel salmonella als E-coli aangetroffen. Op geoogste cannabis kunnen pesticiden en bladvoeders sporen achterlaten van schadelijke chemicaliën. Om deze redenen wordt geadviseerd om uitsluitend veganistisch gekweekte cannabis te persen. Deze wordt biologisch geteeld, zonder het gebruik van dierlijke producten zoals mest.
Is het veilig om rauwe cannabis te consumeren?
Nader empirisch onderzoek moet de relatieve werkzaamheid van rauwe cannabis ten opzichte van alle andere vormen vaststellen. Er lijken geen ernstige risico’s te bestaan, met uitzondering van de bovengenoemde situaties. Rauwe cannabispreparaten worden zeker al duizenden jaren gebruikt, dus als er ernstige risico’s zouden bestaan, dan zou dat waarschijnlijk allang zijn vastgesteld.
De consumptie van rauwe, biologische groenten en fruit heeft ongetwijfeld voordelen voor de meeste gezonde mensen en het lijkt erop dat er geen redenen zijn waarom cannabis niet onder deze noemer zou moeten vallen. Er is nader onderzoek nodig om de biobeschikbaarheid van rauwe cannabinoïdes te evalueren, en dit vormt een interessante basis voor onderzoek naar de medicinale toepassing van cannabis.
- Disclaimer:Dit artikel kan niet ter vervanging worden gebruikt voor professioneel medisch advies, een diagnose of behandeling. Neem altijd contact op met uw arts of andere bevoegde deskundigen. Stel het vragen van medisch advies niet uit en negeer medisch advies niet naar aanleiding van wat u heeft gelezen op deze website.